Binnen-druppelen …
Een van de vele vormen van natuurfotografie, waar ik me graag mee vermaak is het vastleggen van het kleine, vaak ongeziene detail. Juist wanneer miniatuur-dingen zoals bijvoorbeeld regendruppels en bloemblaadjes worden geïsoleerd en uitgelicht, wordt ons oog getrakteerd op verrassende details en onverwachte schakeringen waaraan we zo vaak gedachteloos voorbij lopen.
Omdat we vorige week verstoken bleven van de broodnodige regenbuitjes, maar er wel dagenlang sprake was van een harde wind als spelbreker, kon ik met de beste wil van de wereld geen fijne buiten-drup-macro’s maken.
Ik heb daarom binnenshuis maar eens voor het eerst geëxperimenteerd met een nogal specialistische manier van macro-fotografie, namelijk het werken met ‘refractie’.
‘Refractie’ is kort gezegd het ombuigen van licht.
Licht, of lichtstralen, reizen altijd rechtuit, tenzij ze ergens tegenaan stuiten. Wanneer licht tegen een andere substantie komt dan lucht, buigt het af. Dit zie je bijvoorbeeld goed bij water. Zet maar eens een lepel in een glas water; de vorm gaat vertekenen en afbuigen in het water.
Kleine bolletjes waterdruppels die we kunnen aantreffen op bloemblaadjes, vormen als het ware een bolrond lensje en weerkaatsen het verbogen geprojecteerde beeld precies op zijn kop.
Enfin… genoeg theoretisch gewauwel.
Ik heb op mijn werkblad een soort vasthoud-opstellinkje geplaatst en me vervolgens vermaakt met een met water gevuld pipetje en een paar uit berm en tuin geplukte madeliefjes en een vroeg-rode klaver.
Gék, wordt je van zo’n op het laatste moment wegbiggelend drupje of zo’n per ongeluk over je bureau omgestoten waterglas.
Maar..het was naar mijn smaak al het gepriegel en gekwengel uiteindelijk toch wel waard, want na talloze vruchteloze pogingen en door trillingvrij millimeter-werk lukte het me uiteindelijk om de ienie-mienie-weerspiegeling van de bloemvormen zó voor de lens te krijgen dat het voldeed aan het kleurrijke beeld dat ik vooraf voor ogen had.
Het is uiteraard een beetje een vorm van de natuur wat naar je hand zetten, maar zoiets in de buitenlucht te kunnen fotograferen is sowieso een vrijwel onmogelijke opgave en ik vind het leuk om op deze manier weer eens te mogen tonen wat er voor het menselijk oog zoal te zien is, wanneer je bereid bent om je daarvoor klein te maken.
'Krijnsels' 
Nou, je geduld is beloond, hoor, Krijn.
Wauw, wat mooi!
wat bijzonder en mooi! Dank voor delen
Krijn, met al je gekwengel heb je ons wel heel iets bijzonders voorgeschoteld zeg. Wat een pronkstukjes. Hoe kom je op het idee. En dan de woordspeling ” binnen- druppelen”. Geweldig:). Ik kijk uit naar je volgende verrassende foto’s en verhalen.
Gr. Ineke
Vooral de tweede en de derde foto zijn speels, verrassend en bijzonder, vind ik.