'Krijnsels'

Tijdens mijn dagelijkse loopje over het Storkster Pad viel mijn oog vanochtend op een donkere spatachtige vlek midden op het fietspad dat bij nadere beschouwing een plat gereden watersalamandertje bleek te zijn. Tot mijn verbazing trof ik een stukje verderop nóg twee dode exemplaren op het betonweggetje naast de sloot aan. Oók in even groteske houdingen geplet onder een aanstormend fiets- of brommerwiel.

De meesten onder ons hebben vast wel van de paddentrek gehoord, maar veel minder mensen zijn bekend met de trek van de salamander. Salamanders zijn zowel land- als waterdiertjes en ze brengen de koude seizoenen door in winterslaap op het land ergens onder een hoopje bladeren of een steen. Halverwege maart komen ze met zijn allen weer tevoorschijn om in slootjes, vijvers en plassen naar een partner te zoeken om zich onder water voort te planten.   

Iedere lente verheug ik me er op om die prachtige wezentjes héél even in de hand te mogen houden wanneer er tijdens de schoonmaak van de vijver altijd wel weer een paar tussen de overtollige waterpest op de wal liggen te spartelen. Vooral het mannetje in bruidegoms-outfit is een kleurrijke eye-catcher.

Ik geef dan graag toe aan mijn hardnekkige neiging om dit soort indrukken fotografisch te bewaren en laat ze – heel tijdelijk – poseren voor de foto in een speciaal klaar gezet waterbakje en dan mogen  ze – hup – de vijver weer in..

 

Tja, maar dit kereltje heeft ’t net niet gered.. hij had zich er nog zó op verheugd en had het ook bijna gehaald. Hij moest op dat vroege uur alleen nog even over dat éne stukje 40 cm smalle betonpad waarachter het lokkende water wachtte en toen …werd het opeens voor altijd donker. 

Salamánder-nog-an-toe!