'Krijnsels'

Mét de entree van de zomertijd kunnen we nu ook na het avondeten weer buiten wat aanrommelen of een lente-kuiertje maken. Heerlijk!

Vanavond stapte ik dan ook weer eens voor een kort loopje het bruggetje over, waarbij ik de ondergaande zon boven Westeremden frontaal op me gericht kreeg en het zachte strijklicht de nét uitgebotte takjes in een betoverende goudglans schilderde..

Fantastisch dat ze weer feestelijk zijn komen uitlopen, al die takken vol frêle olijfgroene lenteverrassingen. Nog steeds gedeeltelijk verpakt, maar het kunstzinnig gevormd geschenkje piept er al herkenbaar tussen uit. 

Een Merel liet aarzelend de eerste strofes horen van het lied waarop ie de hele winter heeft zitten oefenen en in de kastanje  boven mijn hoofd brengt een Tjiftjaf mij met zijn onophoudelijk repeterend riedeltje bij de vraag waarom hij eigenlijk Tjiftjaf heet en geen Tjaftjif..  Wat hoor je eigenlijk eerst? Een Tjaf of een Tjif?

Raar is dat met die klanknamen bij bepaalde soorten vogels. Zou een Grutto niet evengoed een Och Grut kunnen heten ( hoor maar .. ochgruttochgruttochgrut..) Wie bepaalt dit soort dingen eigenlijk. Is daar wel inspraak aan te pas gekomen? Kijk, bij een Koekkoek is de vraag niet aan de orde, maar hoe zit dat met de Kiewiet? Waarom geen Wietkie?? Zijn wij daarover geraadpleegd? Enfin, ik laat u maar even weten met welke diepzinnige levensvragen ik deze avond op de laan liep te worstelen. 

Vanochtend, tja vanochtend was het mooi, maar koud !!  Het had in de nacht licht gevroren..

Sommige dappere voorjaarsbloemetjes, zoals de tussen het bermgras opgekomen madeliefjes waren nog bedekt door een knisperende laag ijsfondant. En hoewel ik wist dat het óók met hen best goed ging komen op deze zonovergoten voorjaarsdag, kreeg ik bij de aanblik van dat stijfbevroren wilde bloemengrut, gevangen in een ijzingwekkend soort schoonheid, bijna medelijden..

Verbeeldde ik het me nou, of hoorde ik daar in de verte opeens die ene weidevogel?

“ Ochgruttóchgruttóchgrut..”