'Krijnsels'

Wie binnen weer thoes!

Terug van een paar heerlijke vakantieweken in La Douce France. Vanwege Corona hadden  we in de twee voorgaande jaren onze kampeeruitrusting noodgedwongen op zolder gelaten en de campings ingeruild voor Air B&B-voorzieningen, maar dit jaar voelden we ons vrij om weer basic in de natuur te gaan kamperen en dat is prima bevallen. Met dat ‘basic’ doel ik dan vooral op genieten in de tent op een klein, rustiek campinkje dat vrij is van luidruchtig vertier en ergens idyllisch moet zijn gesitueerd. We zoeken en boeken dan meestal zo’n plekje voor een vijf- of zestal dagen en zien daarna wel wat het weer doet en waar we zin in hebben.

Zo zijn we uiteindelijk een dikke week in Normandië beland op een liefelijk, vlak bij de stad Saint Lo gelegen, kampeerterreintje dat precies aan onze verwachtingen voldeed..

Uiteraard bezochten we daar ook de beroemde invasie-stranden als Utah- en Ohamabeach, waar je ondanks de enorme toeristendrukte toch wel heel stil van wordt wanneer je het gebeurde goed op je laat inwerken.

Daarnaast maakten we een lange wandel- en fietstocht door Marais du Cotentin, een moerassig natuurgebied waar we regelmatig op Bever- en Muskusratten stuitten die zich prima lieten fotograferen..

De laatste weken zijn we iets ten zuiden van Bretagne uitgekomen,in de ‘Loire Atlantique’, waar het licht glooiende landschap weliswaar niet woest aantrekkelijk is, maar wel heel fijn om met onze toerfietsen – op louter beenkracht – te verkennen.

Het gebied is nauwelijks door Hollanders ontdekt en met name de rotsige kuststroken met kleine baaien, inhammen en zandstrandjes zijn hier vaste trekpleisters voor voornamelijk Franse toeristen.

Wij fietsten via eeuwenoude dorpjes, langs mooie vissershavens en gezellige boulevards en iedere keer was er wel weer een verrassend uitkijkje of interessante bezienswaardigheid dat de aandacht trok.

Vooral de ambachtelijke wijze waarop men hier in de lagunes van de Atlantische Oceaan nog zout wint is vermeldenswaardig.

En de natuur dan? Vogels, vlinders, bloemen? Hoor ik je vragen.  Tja..op dat gebied werd ik nu niet bepaald overstelpt met bijzondere aanbiedingen en hoewel ik mijn apparatuur uiteraard bij me had is het maar nauwelijks uit de tas gekomen.  Vrijwel alle foto’s die ik hier plaats zijn dan ook met mijn I-phone gemaakt en dat wil voor landschapsopnamen prima en voor andere doeleinden gaat het vaak ook wel aardig.

Zo wilde de Vuursalamander die ik midden op een stoffig landweggetje aantrof best even rustig poseren. Wat heb ik vaak naar dit beestje uitgekeken bij hun natuurlijke habitat zoals watervalletjes, beken en natte mospartijen maar nooit trof ik er eentje aan en nu loop ik er zomaar tegenaan.. Het kan best zijn dat de langdurige droogte dit diertje heeft verlokt om de weg over te steken in de hoop op een meer vochtige bestemming.

Verder was het dierenleven op de tweede camping wel heel dichtbij, bijvoorbeeld in de vorm van een te vroeg uit het nest gesprongen vink en een brood gappende koolmees.

Om de tenten en caravans scharrelde ook bedelend pluimvee van een zeer bijzonder ras dat opmerkelijke overeenkomst vertoonde met bekende persoonlijkheden zoals een recent gewassen en gewatergolfde Karin Bloemen..

en een nijdig om zich heen pikkende Ringo Star

Dat was het wel zo’n beetje wat de fauna betreft en voor uitbundige flora bleek de ook daar heersende droogte vrij funest te zijn, maar lekker warm wás het, dát dan weer wel.

Kortom, een heerlijke vakantietijd ligt achter ons,  en zoals ik in mijn vorig blog schreef, er wachten ons vanaf nu ook geen werkverplichtingen meer en dat geeft wel een heel relaxed pensionado-gevoel kan ik zeggen.    

Dus maar eens even kijken wanneer we er weer tussen uit piepen…