'Krijnsels'

Zo!

Zo’n  – 7,5 C wees mijn thermometertje aan toen we opstonden en ons meteen konden vergapen aan een wit berijpte wereld, die nét een tikkeltje meer winters aandoet, vergeleken met die van afgelopen maandag. Doordat het in de nacht wat nevelig was geworden, is er nu sprake van zogenaamd ruige rijp, waardoor de natuur er nog sprookjesachtiger uitziet.

Ik ben dan rap uit bed, gun me dan ook weer eens geen tijd voor ontbijt en stap met holle maag maar monter het fris tintelende buiten in.

• 

Ach, het is er dan zo fantastisch mooi !

En eigenlijk ook meteen weer zo’n pluk-de-dag-ding, want vanaf morgen zullen depressies weer de gebruikelijke roet in dit aangename eten strooien.

Windstil is het en zonnig ook. Ik hoor gakgeluiden van wilde ganzen ergens hoog tegen de strakblauwe hemel en waar ik ook kijk vragen duizenden glinsterende motieven om mijn aandacht.

Ik fotografeer ze rechtstreeks of juist in back-light.

• 

Zonbeschenen grassen, bladeren, zaaddozen, rietpluimen…ze zijn stuk voor stuk door de Meester-Patissier met ragfijn wit kokos-strooisel  versierd..

• 

• 

• 

• 

Wanneer ik zo geconcentreerd bezig ben, krijg ik vaak een heel klein beetje buikpijn van de prettig mentale inspanning, maar iets zegt me dat dit nu ook wel een hongergevoel kan zijn  . Pardon.. een ‘trek-gevoel’, want ‘honger’ mocht ik van mijn moeder niet zeggen.  ” Honger? Dát kinnen wie hier nait! ” En zo i s ‘t!   

Nou ja, in elk geval maar huiswaarts voor een broodje hagelslag.

’s Middags maak ik met Janneke nog een flinke 10 kilometer-wandeling langs de boorden van het Dannemeer bij Schildwolde.

O wat prachtig ligt dat zwarte glij-ijs daar te glanzen en wat jammer dat dit – zo het nu staat – de komende dagen weer tamelijk zinloos in vloeibare vorm zal wegglijden.

• 

Maar wie weet wat nog komt!