'Krijnsels'

Zowel de meteorologische als de astronomische herfst hebben inmiddels hun intrede gedaan, maar net als gisteren was ook vandaag daar nog niet veel aan te merken. Tenminste wanneer je louter op de temperaturen afgaat, want die doen nog steeds heerlijk zomers aan.

Maar september geeft altijd al genoeg signalen af dat de bakens binnenkort toch echt weer verzet gaan worden. 

Het is het gefilterde licht. Het vocht in de lucht. De naar dieprood verkleurende bessenpracht. De eerste zwerm hoog overtrekkende trekvogels. Nou ja, dat soort onmiskenbare tekenen van een op kousenvoeten aansluipend najaar.

Ik heb vanochtend vroeg de wekker maar weer eens gezet, omdat de onder een heldere hemel sterk afkoelende nacht de belofte in zich droeg van een schitterende zonsopgang.

En, toegegeven,  de ochtenstond heeft uiteindelijk ook daadwerkelijk het spreekwoordelijke goud tussen de kiezen, maar ze houdt ze nogal lang op elkaar voordat ze haar blinkende lach aan ons wil tonen.

Want, jongens wat zit het eerst nog pótdicht van de mist. Ik zie bij het naar buiten gaan dan ook bijna geen hand voor ogen waardoor ik eerst een gebiedje moet opzoeken waarin het zicht zodanig is dat de zonsopkomst fotografisch was vast te leggen.

Dat blijkt uiteindelijk in de buurt van Eenum zo te zijn, waardoor ik dit sfeerrijke wierde-dorpje zodanig kan vastleggen als ik me ongeveer had voorgesteld.

• 

Ik rijd dan nog even door naar het Damsterdiep bij Wirdum, dat in dit soort omstandigheden vaak van die heerlijk verstilde droombeelden kan opleveren en gelukkig weet de zon ook daar door zware nevel heen te breken..

• 

In het roerloze, donkere water, waarop het geluid van meerkoeten-kefjes zich mengt met het vrolijk gekout van fietsende schoolkinderen, wordt ze weer eens prachtig weerkaatst en krijg ik het soort beelden voorgeschoteld waarop ik me altijd weer intens kan verheugen.

• 

• 

Dat ik ze vervolgens, ook weer met jullie mag delen, geeft altijd een bijzonder cachet aan deze natuurbeleving!