'Krijnsels'

Na een lange vergadering , zit ik afgelopen donderdagavond laat, zo rond een uur of half twaalf nog met een glaasje rood samen met Janneke op ons terras te genieten van de nog zeer zwoele zomertemperatuur die deze zomernacht niet onder de twintig graden lijkt te zullen uitkomen.

Juist wanneer we besluiten om toch maar de klamme echtelijke sponde op te zoeken, zien we hoe de sky-line boven de stad voortdurend oplicht door een kennelijk in de verte langstrekkend onweer. Aanvankelijk neem ik het voor kennisgeving aan en maak aanstalten om ‘toch moar op ber te goan’, maar dan zien we hoe de weerlichtflitsen toenemen, hoe fel de hemel kortstondig wordt verlicht en hoe indrukwekkend dat er eigenlijk uitziet.

Bijzonder is ook dat het feitelijk helemaal windstil is en dat we ook geen enkel gerommel horen. 

In die immense stilte staan we ons te vergapen aan een enorm natuurspektakel dat zich geruisloos in een onheilspellende gedaante op grote afstand aan ons vertoont. Wij zien die enorme donderbui die zich in het verre elders absoluut in al zijn gramschap zal uitstorten, zich heel langzaam van zuidwest naar noordwest verplaatsen waarbij de zwoelheid, het uitblijven van wind en geluid en de felle bliksemontladingen voor een mysterieuze, dreigende sfeer zorgen die zowel ontzag als bewondering inboezemt.

Ik besluit om de camera op statief te zetten en ondanks het feit dat ik geen ervaring heb met fotograferen in een stikdonkere nacht probeer ik met behulp van allerlei instellingen die sluitersnelheden en belichting regelen, er toch maar een fotografische indruk van te maken.

Het bewust werken met een trage camera-sluiter, brengt met zich mee dat je bliksemsporen op de foto kunt zien én wat dan ook leuk is? Te weten dat er over een paar minuten de trein naar Groningen langs komt zoeven, zodat je – wanneer je op het juiste moment reageert – de lichten daarvan als een felgele slang tegen die stikdonkere omgeving kunt laten afbeelden. 

Uiteindelijk drijft de bui – nog steeds geluidloos – langzaam steeds verder noordwaarts, zodat hij langzaam uit ons zicht verdwijnt en ik dan toch maar naar binnen ga. Daarna nog snel even kijken of het wat geworden is met die opnamen en ondanks dat  mijn verwachtingen op dit punt niet erg hoog gespannen zijn , valt het me alleszins mee. Ze geven in elk geval goed de dynamiek en sfeer weer en dat was de bedoeling!

Dat er op dat moment inderdaad aan de waddenkust sprake is geweest van behoorlijk noodweer met bijbehorende schade, horen we de volgende dag via de regionale pers.