'Krijnsels'

 

 

Ergens in het universum waar planeten zonder tal

eeuwenlang zich voortbewegen, ergens in dat groot heelal

waar kometen, meteoren eindeloos hun gang maar gaan

ergens in die ijle leegte, draait de aarde om haar baan

Op die grote groene aarde zijn de bergen vreeslijk hoog

en de blauwe diepe zeeën reiken verder dan het oog.

Daar zijn de heuvels en de dalen, de stille beek, de sterke stroom

de eindeloze weiden en een eeuwenoude boom

Daar ergens op een heel stil plekje, verscholen in het groen

zijn twee kleine kevertjes, het samen aan het doen.

Ze zien niks van dat grote, dat minnend keverpaar.

Dat laat gewoon de boel de boel, ze zien alleen elkaar.
 

‘T is al een poosje later, als ze d’r eitje legt

en dit dan heel voorzichtig aan een berkenblaadje hecht.

Eens zal op dat kleine blad het leven weer ontstaan

en zal een gloednieuw kevertje voor ’t eerst uit vliegen gaan

 Het melkwegstelsel imposant?

T is net hoe je het ziet

T is groter dan een kever ja, maar ..imposanter niet.