Veer-kracht ..
Omdat het gras al zo lang enige regen van betekenis ontbeert, groeit het nauwelijks en door de uitgestelde maaibeurt krijgen juist de madelieven de kans om hun omkransde hoofdjes flink hoog op te steken.
Ik wil aan het eind van de dag van dichtbij een daarop neergestreken Witje portretteren Dat lukt, maar ’t is me niet naar de zin, maar telkens al ik voorzichtig naderbij kruip voor een betere close-up, geeft ie me het nakijken…
Eigenlijk waait het ook te hard voor een goede macro-foto.
Net als ik moedeloos de camera weer in de tas wil schuiven, zie ik hoe een anders soort witje in de vorm van een petieterig Kwikstaart- of Mezenveertje zich met de moed der wanhoop aan twee bloemstengeltjes heeft vast gegrepen en hoewel ik verwacht dat het vóórdat ik aan kan leggen wel ook wel gevlogen zal zijn, lukt het me toch om dit trillende trio met een paar klikken vast te leggen.
Net op tijd, want daarna verliest het dons zijn grip en zoeft er inderdaad vandoor, de wijde wereld in.
Het heeft kortstondig zijn diensten bewezen om een vogelbuikje te verwarmen en hier heeft het een moment als blikvangertje voor mijn oog geposeerd om daarna ongezien en vergeten te verslijten en tot stof te vergaan.. Waarheen, waarvoor?
The answer my friend, is blowing in the wind..
'Krijnsels' 