Mien eerrappellaand ..
De boer heeft er deze keer voor gekozen om ‘eerrappels’ te verbouwen op het land waar ik vanuit mijn woning op uit mag kijken. Vorig jaar genoot ik hier van een zee van tarwe ( ‘wait’ zeggen de Groningers) en zijn keus om er nu dan maar aardappels te poten, kon mijn goedkeuring wel wegdragen. Pas al hij daar met metershoog, uitzicht-belemmerend maïs wil komen aanzetten, zal dat op schriftelijk ingediende bezwaren mijnerzijds stuiten…
Nee dat bloeiend eerrappel-laand biedt een fijn vergezicht, hoewel er wel héél veel chemische beschermingsmiddelen nodig zijn om het allemaal een beetje gezond en colorado-kevervrij te houden.
Maar toch.., ‘ons aller Ede’ bezong de schoonheid al:
Doar liggen de baauwten en de boerderijen,
doar bluit mien eerappellaand,
doar woar het vrouger krabben en knooien was,
want alles ging nog mit haand,
doar roazen nou nijmoodse rudermesienen,
op klaai, op zoavel en zaand,
doar baauwen de boeren al generoaties laang,
op t Drentse en t Grunneger laand.
Na het avondeten knip ik er alvast even een paar plaatjes van..
Maar pas als de zon ter kimme neigt, zo rond een uur of tien is de sfeer sereen en mooi, maar dan is ’t ook héél spannend op het WK bij Belgie-Japan en zit ik een beetje te dubben of ik wel of niet nog even naar buiten zal lopen om die eerappel-blui tegen de zonsondergang vast te leggen..
De altijd aanwezige hang naar een treffende, geslaagde buitenopname wint het ten slotte van de buis-kluistering en daar krijg ik geen spijt van, want nu word ik nog even zo’n tien minuten deelgenoot van de heerlijke avondsfeer en maak ik een paar fraaie, zondoorlichte close-ups van die piepers in bloei..
Eenmaal weer in huis gekomen, blijk ik natuurlijk wel dat winnende doelpunt te hebben gemist maar die kijk ik wel even terug..
'Krijnsels' 