Als een gieter ..
Eergisteren werd ons 4e kleinkind geboren, ik zeg het hier maar even. Alles goed met ouders en kind, dank u ! Een teer en kwetsbaar ‘bewonderlingetje’, waar we weer heel dankbaar voor zijn.
Breekbaar bleken ook de eitjes en het kunstzinnig bijeen gespeekselde nestje van de huiszwaluwen aan de noordzijde van ons huis dat vorige week uit de nok is gevallen..
Jammer, want de huiszwaluwen hebben het als soort erg moeilijk in ons land. De stand van de ‘Delichon urbicum’ zou ten opzichte van de 70-er jaren hier met 80 (!) procent zijn terug gelopen en men gist slechts naar de oorzaken.
Gelukkig scheren ze hier nog met grote getale rond en aan de andere zijde van het huis, waar vorig jaar ook succesvol werd gebroed, heeft een paar van die in ‘smoking’ geklede luchtklievers het toch klaar gespeeld om hun kogelvormig klei-nest weer vast te laten bakken.
Afgelopen week-end had ik het geluk dat vlak voor ons huis op het wandelpad een kleine plas in de klei was ontstaan waarvan de randen kennelijk prima nest-bouwmateriaal bevatten voor deze sierlijke ‘zwaalfkes’, want ik zag ze daar voortdurend landen om hun bekjes vol modder te vullen.
En dan ontstaat er bij mij natuurlijk de wens om zoiets fotografisch uit te buiten en dat lukt mij ook wel aardig met de telelens, getuige onderstaande plaat..
Maar toch, ik wilde graag een andere benadering. Een groothoek-opname met de afstandsbediening, waardoor de hele setting er anders uit komt te zien.
Vorig jaar had ik hiertoe ook al eens een mislukte poging ondernomen, waarbij ik mijn camera, klaar voor opname, op de zijkant van de laan naast een modderplasje legde en zelf op vijftien meter afstand een beetje onder in de berm ging zitten in de hoop dat de vogels hier vlak voor neer wilden strijken. Dat deden ze niet graag. Op de een of andere manier schrok die ‘zwarte doos’ hun wat af en was dat nou maar het enige…
Nee, tot drie keer toe moest ik fietsers teleurstellen die blij verrast waren afgestapt omdat er zo maar langs het pad een onbeheerd foto-toestel lag te flonkeren. Daarna volgde hun lichte schrik dat er plotsklaps iemand uit de slootswal opdook die dat dan allemaal omstandig uit probeerde te leggen, waarbij ze weliswaar begripvol knikten , maar je je hóórde hen denken….
Enfin…
Afgelopen zaterdag ondernam ik een nieuwe poging, dit keer met een mini-cameraatje ter grootte van een lucifersdoosje dat ik onopvallend stand-bye in de prut plaatste, terwijl ikzelf met de smartphone als afstandsbediening een eindje verderop, onzichtbaar in de tuin opgesteld, plaats nam..
En gelukkig, het werkte want de kleine camera werd nu door ze geaccepteerd en het duurde niet lang of ze kwamen al op het plasje aangescheerd om daar rustig hun snebjes te vullen, waarna ze bliksemsnel weer wegzwenkten om het modderpapje verderop als specie voor hun nestkommetje te verwerken.
Ondertussen knipte ik zodra zich een kans voordeed mijn plaatjes, waarbij ik regelmatig last had van uitval van het WIFI-signaal, waardoor ik vaak de verbinding op het moment-supreme verloor, maar uiteindelijk kreeg ik dan toch de beelden die ik in gedachten had.. natuurlijk ogende foto’s waarop dit specifieke zwaluwen-gedrag is vastgelegd.
Een leuk projectje, al zeg ik het zelf en omdat de plas al weer snel opdroogde en ik graag de zwaluwen nog een poosje wilde helpen met het aanbod van zachte, kneedbare klei besloot ik om daar op die specifieke plek af en toe wat water bij te vullen.
En opnieuw vielen mij de gefronsde wenkbrauwen ten deel van passerende fietsers en ik begrijp dat heel goed. Ik ben ook een vreemde vogels soms. Leg het maar eens uit waarom je als volwassen kerel met een gieter de laan staat water te geven..
Ik ben ook maar niet aan een nadere explicatie begonnen..
'Krijnsels' 
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie kleinkind.
Wij hebben vorige week donderdag onze derde kleinkind verwelkomt.
Mooie foto’s weer, dank daar voor
Groeten, Jitske