Der Winter ist vergangen…
‘Der winter is vergangen’ ..
Dat liedje borrelde vanmiddag naar boven bij het betreden van dat heerlijke Landgoed ‘Ekenstein’.
Hoewel diezelfde winter eigenlijk niks voorstelde, verlangt alles en iedereen weer naar het voorjaar en ondanks dat er nog geen nachtegalen zingen zoals in dat oud versje, klinken er genoeg vogelgeluiden die een typisch-lenteachtig gevoel bij me oproepen. Het zijn de spechtenroffels, het schorre gekras van nestelende reigers, het uitgeknipte riedeltje van de winterkoning en het typische, wat nasale koolmees-zaagje …
Als ook de zon er af en toe nog eens goed doorheen piept en zijn kracht al flink doet merken is de stemming gemaakt wat dit betreft
Tussen het dorre gebladerte verschijnen steeds meer lentebloeiers die de tijd rijp achten om zich beschikbaar te stellen voor zoemende nectar- en stuifmeelhalers. Maar voor die hommels en bijen is het nu en hier kennelijk nog te vroeg.
Feestelijk en ronduit vrolijk doet het aan in een van de hoeken van het park waar ik in deze periode altijd bewust een kijkje neem bij de krokussen..
In tere tinten lila en in diverse stadia van bloei tonen ze hun fréle verschijning..
Ik kies er vandaag voor om me fotografisch op één fraai en helemaal opengebloeid exemplaar te concentreren.
Eerst maar eens vanuit groothoek-perspectief, waarbij we ook meteen de omgeving kunnen meenemen…
Dan een recht-toe-recht-aan-portret, recht van boven..
Om vervolgens een smerige-broek-opleverende macro-opname te maken, waarbij ik weer eens diep op de knieën dien te gaan, maar die de fragiele schoonheid van zo’n kunstwerkje toch maar weer eens fijn onder de aandacht brengt.
Tor slot een van nóg dichterbij genomen close-up, waarop de feloranje en bestuifmeelde stampers een prominentere rol spelen.
Zó…wat stijfjes, maar voldaan sta ik op en hoewel ik me bewust ben van het gegeven dat zo’n één-dimensionale plaat slechts op zéér beperkte wijze weergeeft wat onze in de diepte ziende ogen allemaal vermogen waar te nemen, hoop ik toch dat ik een béétje de lente-sfeer van die ontluikende bonte schepping heb kunnen doorgeven.
'Krijnsels' 