Sauerland …
Hoewel vandaag de als lentemaand te boek staande maand Maart begon, doet het weertype in de verste verte niet aan voorjaar denken. Natte sneeuw en regen valt ons ten deel…
Dit weekend was ik er met mijn geliefde even tussen uit voor een korte quality-break in het fraaie land van onze Oosterburen, in Sauerland om preciezer te zijn.
En daar was ’t eigenlijk nog volop winter..
Niet dat er nu meteen pakken sneeuw lagen en dat de oren ons van ’t hoofd vroren maar toch…
Het was hier en daar nog wittig en gecombineerd met een zonnetje en heldere vriesluchten bleek het daar fantastisch wandelen, en daar waren we vooral voor gekomen..
Lekker uren zorgeloos banjeren door oneindige Hans- en Grietje-bossen waarin de sneeuw soms zomaar ritselend van hoge boomtakken waaide en de kleine fee uit ‘Peter Pan’ héél plaatselijk voor een decoratief buitje van ‘sterren-stof’ zorgde..
We woonden tijdelijk in een appartement in Brachthausen, een piepklein uit zeer goed onderhouden , kris-kras door elkaar gebouwde pittoreske huisjes bestaand, Dorflein.
Hogerop in Sauerland ligt de meeste sneeuw en we spazieren de laatste dag ergens in de buurt van Winterberg, bij een klein ski-oord bij Altastenberg om precies te zijn en hoewel dat langlaufen ons eigenlijk best wel aantrekkelijk lijkt besluiten we om toch maar weer de eigen vertrouwde kuierlatten te gebruiken.
Want daar leent de omgeving zich ook geweldig voor. Een groot netwerk van prima bewegwijzerde wandelpaden biedt ons het ene na het andere fenomenale uitzicht..
Of het zijn de verscholen in wit gedrapeerde bergdorpjes vol vakwerk-huizen, kerktorens en andere schöne gebäude die mijn aandacht trekken..
Of gewoon een rechtop staand stukje ijs, waar nét de zon even lekker doorheen knalt..
Altijd moet ik weer ergens een poosje stil staan en wat knippen met dat foto-apparaat dat als een prettig soort ‘met-gezwel’ steevast op mijn rug bengelt…
Tsja..ik wordt soms ook zo onweerstáánbaar aangetrokken door een bepaald soort licht wat zo heerlijk geheimzinnig tussen de bomen door kan schemeren..
En hoewel ik weet dat ik eerste een eind naar beneden moet en dan dat zelfde hele stuk weer omhoog…
Daar móet ik op af…die sfeer proeven, dat vást leggen…
Janneke loopt dan meestal gewoon door, omdat ze vindt dat ze uit haar beenritme raakt als ze op me zou wachten, maar gelukkig is ze daarin niet al te principieel, want een paar honderd meter verderop is ze doorgaans wel weer terug te vinden..
Gelukkig maar!
Tegen zessen begint het te schemeren en zijn we weer terug bij ons vertrekpunt. Het vriest al weer 4 graden en de zon zakt achter de donkere bergruggen van Hoch Sauerland. Wat een fantastische aanblik wordt ons in deze minuten nog gegund!
En , bofferds die we zijn, in april hebben we een midweek gepland en hopen we hier nog eens terug te komen met kids én kleinkids, maar dan in een echt voorjaarsachtige ambiance.
'Krijnsels' 
Prachtig verslag Krijn met prachtige foto’s.
Hoop dat jullie lekker bijgekomen zijn.
Nu nog even nagenieten……..