'Krijnsels'

Dit seizoen viel mij de eer ten deel om een broedsel Winterkoninkjes in de tuin te mogen verwelkomen. De Winterkoning is een heerlijk zangertje dat we in het Gronings vaak liefelijk aanduiden met ‘Keudeldoemke’.

 Eindelijk was het vogelpaartje dan toch akkoord gegaan met mijn al jarenlang geldend aanbod van een geriefelijk nestkastje tegen de wand van de schuur en na een week of twee zag ik met welgevallen dat de ouders waren begonnen met het voeren van de jongen, die hiertoe al vrij vlot  en reikhalzend de gulzige koppies naar buiten staken.

Nou ja..tijd voor wat opnames dus, waarbij ik niet eens heel voorzichtig te werk hoefde te gaan want Pa en Moe lieten zich nauwelijks storen tijdens de voedering van de van heinde en ver gesleepte emelten, rupsjes, mugjes en spinnen.

Het gaat allemaal wel vliegensvlug trouwens en daardoor zijn leuke en interessante details bijna niet waarneembaar voor het menselijk oog.

Om die reden heb ik ook enkele filmbeelden geschoten in ultra slow-motion en dat toont ons dan – in één kleine minuut – hoe bijvoorbeeld de ouders de ogen behoedzaam gesloten houden tijdens het aanbieden van de proteïne-rijke hapjes om daarin maar niet geraakt te worden door de vlijmscherpe toehappende snaveltjes en óók hoe de jongen na enkele voederbeurten de kontjes naar het vlieggat keren en hoe Paps of Mams dan de in een soort Pamper verpakte poepjes behoedzaam oppikt en weer mee naar buiten draagt zodat het nest niet bevuild raakt.

Ach, is het niet allemaal prachtig bedacht ?

Voor menselijke papa’s en mama’s zou het natuurlijk ook een geweldige oplossing bieden als de baby-billetjes nooit meer geveegd hoeven te worden en het verteerde Olvarit steriel ingepakt en reukvrij in de kliko kon worden gekieperd, maar ja dát heeft de Schepper kennelijk niet nodig geacht. Zal wel iets met ouder-en-kind-binding en huidcontact te maken hebben…