Op hoge poten..
Het is een treurige gedachte dat door de opwarming van de aarde, de kans groot is dat de flora en fauna in ons landje binnen zo’n vijftig jaar met maar liefst een kwart zal zijn gereduceerd als we met elkaar (dus niet alleen of hoofdzakelijk een bepaalde beroepsgroep) adequate maatregelen nemen.
De sterke afname van veel dier – en plantensoorten die zich in de afgelopen decennia heeft voor gedaan maakt de hobby van natuurliefhebbers en – fotografen er niet bepaald leuker op;
Waar ik vroeger patrijzen bij de vleet wist, zie ik ze nu nog hoogst zelden. De altijd in mijn tuin broedende grauwe vliegenvangers heb ik al in geen jaren meer terug gezien en waar zijn de koekoeken toch?
Natuurlijk…er zijn hier duizenden ganzen voor in de plaats gekomen en reewild, dat je vroeger alleen in bosrijke gebieden aantrof, zie je nu ook op de vlakke Groninger akkers rondlopen alsof het er altijd al is geweest. Maar dat laatste is allemaal ondánks en niet dankzij ons menselijk ingrijpen.
Nee, vrólijk word je niet van de massale opkomst van de eikenprocessierups, de japanse duizendknoop of de tijgermug.
Is er dan niks leuks meer aan voor een vogelfotograaf? Jawel…
Er schuiven namelijk veel warmteminnende, boeiende soorten vanuit het zuiden alsmaar meer onze opwarmende kant om.
Vogels zoals de Grote Zilverreiger zien we soms zelfs vaker dan onze inheemse grauwe variant en een ander voorbeeld van een alsmaar vaker hier opduikende vogel uit oorspronkelijk zuidelijke streken is de Steltkluut (Himantopus himantopus)
Vorige week had ik het geluk om bij een plasdrasgebiedje zo’n toch nog steeds bijzondere vogelsoort van dichtbij voor de lens te krijgen en dan is het natuurlijk ook leuk om ‘m hier ook even te laten zien. Het is een onmiskenbare, gracieuze vogel met zulke absurd lange poten dat je de indruk krijgt dat de Schepper tijdens de uitvoering van het ontwerp éven is doorgeschoten en het toen maar zo heeft gelaten.
De vogel zelf lijkt er niet mee te zitten en tijdens de vlucht steekt hij die superpoten ook nog eens nadrukkelijk naar achteren uit, zodat iedereen kan zien dat zijn hele persoonlijkheid weliswaar ooit op stelten is gezet, maar dat ie er geen complex van heeft opgelopen.
'Krijnsels' 
Hier in de omgeving van Hoogkerk en de Onlanden lijkt het aantal Koekoeken te groeien. Dit jaar een stuk of vijf in de buurt. Vanmiddag hoorde ik er nog eentje bij de vloeivelden van de gewezen Groninger suikerfabriek,