'Krijnsels'

Laat ik nou steeds gedacht hebben dat op 21 maart de lente was begonnen en dan blijkt dat een misverstand mijnerzijds te zijn. Zonder mij er even van op de hoogte te hebben gesteld blijkt dit feit zich afgelopen zondagmiddag om even over half vijf al sluipenderwijs te hebben voltrokken.

 Het heeft allemaal te maken met het feit dat  de aarde er ietsjes langer dan 365 dagen over doet om één keer rond de zon te draaien gecombineerd met springende schrikkeljaren, uit de pas lopende gregoriaanse kalenders,  lente-equinoxen,  maanstanden, Sint Juttemis en pijnlijke eksterogen geloof ik.

Hoe dan ook, het is ook meteen ráák wat het bijbehorende weertype betreft, want de zon is volop gaan schijnen en lijkt op voorhand niet van plan er gauw weer de brui aan te geven waardoor het aangenaam zacht is geworden en de natuur op allerlei fronten ontwaakt..

Krokussen en scilla’s  hebben zich zover uiteen weten te vouwen dat ze met hun meelbestoven stampers onweerstaanbaar zijn geworden voor het nectarminnend volkje …

De eerste Paardenbloemen wurmen zich – dauwbepareld- met hun felgele zonnebollen te voorschijn, of het de gewoonste zaak van de wereld  is terwijl als het er op aankomt om een ondoorgrondelijk wonder van timing, finesse en efficiency gaat..

En als je – afhankelijk van het tijdstip waarop je dit leest –  mórgen, straks, vanmiddag of vanavond  éven oplet, stilstaat en luistert…  hoor je vast óók dat heerlijk uitgeknipte lied van de Winterkoning..

‘T is Veurjoar !