'Krijnsels'

Bovenstaande quote schijnt als tegeltjeswijsheid in veel andere landen bij de mensen aan de muur te hangen en als ik er goed over nadenk is het wel een gedachtenpareltje waar nog wel een glimmertje bij aan te rijgen is .. nou ja voor wat het waard is natuurlijk.

Want hoor je haar zingen?

Haar melodieuze rollers en trillers wellen zonder tekst en partituur ergens diep van binnen uit dat vogellijfje op en vormen een verwachtingsvolle prelude op wat de dag zal brengen tijdens de geboorte van een nieuwe morgen.

Wat langer nadenkend over  zo’n welluidende vogelstrofe in de vroege ochtendschemer, doet me beseffen dat zo’n beestje gewoon gehoor geeft aan een ingeschapen basisbehoefte om van zich te laten horen. “ Ik leef, dus ik zing”, of zoiets. Het kan niet anders!

Er zouden zich in dat schrandere vogelkopje tientallen redenen kunnen vormen waarom ze beter haar snavel zou kunnen houden. Is het niet de reële angst voor een graaiende poezenklauw of onverhoedse sperwer-attack, dan is het wel de kopzorg voor een nest- vernietigende-donderstorm of zo’n sluipende infectieziekte.  De gemiddelde kleine zangvogel wordt toch niet ouder een paar jaar.

Nee…waarom zou je zingen? Je plek verraden, je kwetsbaarheid tonen?

Maar het kan niet anders… het heeft geen keus …het lied moét er uit!  Waarom? Omdat het voorjaar wordt en het lééft!

Nou ja… het zingt het dan misschien – letterlijk gezien – nog wel een tijdje uit, als het maar verscholen blijft tussen het gebladerte, onzichtbaar en onopvallend in de schaduwzijde van het leven. Want waarom zou ze gaan? Waarom haar ranke vleugels uit slaan en zich vliegend kwetsbaar etaleren tegen de oplichtende hemel om mogelijk het slachtoffer te worden van een dodelijke duikvlucht van de Slechtvalk? 

Nee..waarom zou je vliegen? Je plek verraden, je kwetsbaarheid tonen?

Maar ze kán niet anders. Ze moét haar vleugels uitvouwen en simpelweg gaan. Waarom? Omdat ze vliegen kan en lééft!  Omdat alleen dán zij tot haar bestemming komt.

Vogels hebben geen antwoorden, maar ook geen vragen! Wij hebben duizend vragen, maar vaak zo weinig antwoorden…

Toch kunnen we – ondanks al die onbeantwoorde vragen – blijven zingen en moeten ook wij in vertrouwen onze vleugels durven uitslaan richting het morgenlicht in het onbestemde. Waarom?

Omdat we nu eenmaal leven en lief kunnen hebben en alleen dán en dáármee tot onze bestemming komen.

Zing, vlieg, bid, huil, lach, zegen..en heb lief !