'Krijnsels'

Afgelopen dinsdag  trakteerde ik mijzelf op een attractie waar ik al een tijdje naar uitkeek, namelijk die van een ‘dagje fotohut ‘in de Breepbaartpolder achter Termunten en de beleving was ditmaal er eentje om in te lijsten.

Voorgaande keren vielen er dingen tégen zoals  de weersomstandigheden (veel te grauw en winderig) of de hoeveelheid te fotograferen vogels bleek beperkt tot een verdwaalde scholekster of  ruiende eendenwoerd.

Maar nee…nu zat het allemaal eens mee; de najaarstrek van diverse steltlopers is hier nu op gang gekomen waardoor er voor de hut de hele dag op dit gebied wel iets te beleven viel en vooral het prachtige licht en het roerloze water zorgden voor mogelijkheden op fraaie spiegelbeelden van foeragerende, poetsende en badderende watervogels.

Wat fijn is het dan om niet meer beperkt te zijn tot die dure ‘jaren- ‘80 en ‘90’ dia-rolletjes van 36 opnamen, maar om over 32 GB aan digitale beelddragers te beschikken, waardoor er welhaast tot in het oneindige kan worden doorgeschoten.  Maar ook dáár kan je op een andere manier ook in doorschieten…

Het gaat mij namelijk al jaren niet meer om het louter registrerend vastleggen van vogels en ik ratel er al lang niet meer op los. Nee,  ik fotografeer zo selectief mogelijk om  vooral esthetisch  mooie platen te maken waarop houding, lijnen, kleuren en sfeer de bepalende aantrekkingskracht vormen of juist informatie verschaffen over het typisch gedrag van de soort.

Dat is dan vooral jezelf inhouden, vinger bij de sluiterknop en wachten, wachten, wáchten op het juiste moment dat de vogel in een fraaie waterreflectie stapt of in die ene seconde nét de snavel opent  om een roepje te produceren of een dreighouding  jegens een soortgenoot aanneemt.

Vaak ben je nét te laat, maar groot is de voldoening als je toch zo’n uitgelezen kans weet te verzilveren.

Enfin, ik heb mijn best er weer op gedaan en bij het terugzien en selecteren van de camerabeelden  zie ik die prachtige, ranke en schuwe wezens die zich onbespied waanden en zich overgaven aan hun natuurlijk gedrag,  allemaal weer aan mij voorbij waden.

Onderstaand deel ik een flink aantal van die opgedane indrukken, waarbij ik kort uitleg geef over het ‘hoe en wat’ ….

Veel kijkplezier !

Watersnippen zijn hier in deze dagen in ruime mate aanwezig en deze prachtige vogels stappen op enkele meters voor me door het 10 cm. hoog staande water waarbij de lange snavels de hele tijd onder het wateroppervlak gaan op zoek naar minuscule hapjes, maar soms neemt er eentje even de tijd om de de staartveren in te vetten en wanneer er een schaduw van een mogelijke roofvogel over de gestreepte kopjes scheert duiken ze op een typische snippen-schrik-houding even héél kort ineen….

In dit geval betreft het een overzeilende Torenvalk die helemaal niet uit is op Watersnip maar zijn buit al binnen heeft! Op een meter of twintig voor mij, gaat ze in de gevorkte tak van een dode boom zitten om daar de zojuist veroverde muis eens even smakelijk te verorberen..

Dat zijn leuke ‘bijvangsten’ natuurlijk, maar voor de rest van de dag concentreer ik mij op de tientallen kust- en waadvogels die in diverse soorten en pluimages zich vandaag komen presenteren..

Waaronder drie soorten Ruiters…hieronder de Groenpootruiter…

En de Tureluur die er even lekker voor gaat zitten om een badderbeurt te nemen…

Eerst even uittesten of het water wel lekker aanvoelt en dan hoppa….

Een tijdje later stapt ook een Zwarte Ruiter het toneel op om zich in al zijn sierlijke gratie aan het publiek te vertonen…

Hij gaat niet koppie onder maar besluit om het dit keer te laten bij een uitgebreide poetsbeurt waardoor hij me de gelegenheid biedt om opnamen te maken van die leuke, typische rek- en strekstandjes..

Even wordt de blik ten hemel geworpen om met een kort , schel roepje een overvliegende soortgenoot er op te wijzen dat deze plek inmiddels bezet is ..

Dan is het uiteindelijk weer tijd om voedsel te zoeken, want er dienen vetvoorraden te worden aangelegd voordat de lange terugreis naar Afrika kan worden aangevangen..

Inmiddels is de Tureluur in gepeins verzonken geraakt of hij staat gewoon wat te dutten…

Plotseling is de lucht vol van ”tsiuuu..tsiuuu’ geluidjes en wordt het héél even donker boven mijn hoofd wanneer een enorme zwerm van honderden Goudplevieren boven de plas hangt en even later op een afstand van zo’n tachtig meter voor mij neerdaalt…

Ze zijn erg schrikkerig en schuw vandaag en blijven maar een paar minuten zitten voordat ze op de wieken gaan om weer een ander plas-drasgebied op te zoeken, maar het lukt me toch om enkele platen te schieten.

Werkelijk schitterend getekende vogels zijn het, die broeden in Noordelijke Toendra-gebieden en in ons landje eigenlijk alleen maar te zien tijdens de najaarstrek. Vroeger werden deze Wilsters (zoals we ze in Groningen noemen) hier door wilster-flappers bij duizenden gevangen verhandeld en gegeten.

Enfin..ik geniet zo de hele dag door van alles wat er zo langs komt aan watergevogelte en dat hoeven helemaal geen bijzondere soorten te zijn…

Het is soms de combinatie van entourage en lichtinval die ook een foto van een ‘gewone’ soort naar mijn smaak extra leuk maakt….

Neem nu deze Kievit die midden tussen een paar pollen Goudknopjes heeft plaats genomen….

Of die Oeverloper die ook fijn naast deze aantrekkelijke plantjes plaats neemt en een volmaakt spiegelbeeld oplevert…

Maar… de eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik héél blij ben wanneer er een rossig gekleurde vogel dichterbij komt waden..

Het is een Krombekstrandloper die nog deels zijn zomerkleed aanheeft en deze soort heb ik eigenlijk nog nooit goed voor de lens gehad. Hoera!

Tegen acht uur in de avond breek ik op en besef dan dat ik zo’n beetje vanaf zonsopkomst tot kort voor zonsondergang bijna onafgebroken heb zitten turen, kijken, fotograferen en genieten van al dat moois dat zich onbekeken voelend vanuit zo’n comfortabele positie heeft laten bewonderen.

Wanneer ik ’s avonds onder de wol kruip en mijn ogen sluit, zie ik de beelden weer voor mijn geestesoog, beleef het spel van licht, kleur en subtiele bewegingen opnieuw en hoor ik in gedachten wéér hun gevarieerde roepjes, fluitjes en tuutjes.

Wát een Schepping!

Ik voel me een dankbaar en bevoorrecht mens!