'Krijnsels'

Ja hoor…je kon er op wachten.

Het ene na het andere grappig bedoeld ‘appje-met-link’, vergezeld van goedmoedig spotcommentaar ging gisteren mijn  kant op nadat gisteren op alle nieuwskanalen het fenomeen ‘Krijn de Neanderthaler’ uitgebreid aan bod was gekomen.

“ Krijn” hoe verzinnen ze het?

Dat dacht ik vroeger als 12 jarig jongetje ook al op het moment dat ik mijzelf op de middelbare school moest voorstellen. Waaraan had ik dat verdiend? Waarom moest die ene ver weg wonende oom-met-die-naam  nou zo nodig óók nog worden benoemd?  Waarom me nu toch met zo’n ouderwetse, nauwelijks voorkomende voornaam opzadelen?

“Hè? Hoe? Grijn? Krein? Krijm? ” Dat vroegen die pesterige klasgenootjes mij op die eerste schooldag. Steeds moest ik die naam luid articulerend herhalen en dan nog waren er genoeg die net deden of ze het echt niet meer wisten en me met ‘Kreeuw’ bleven aanspreken. Zuchtend liet ik het me allemaal maar berustend aanleunen, tot het moment dat in de vroege 70-er jaren een Veronica-diskjockey landelijke bekendheid kreeg die de naam Krijn Torringa droeg. Hoera! !

Vanaf dat ogenblik was het na het rondje voorstellen altijd meteen klaar…”Krijn? Ha! Van Krijn Torringa!”  Yes!

En dan nu dit! ‘ Krijn de Neanderthaler’ .

Om iedere gr‘appjes’maker verder de wind uit de eventueel op te bollen zeilen te nemen, schrijf ik dan maar dit stukje. Ja, ik heb het gezien. Leuk. Dank U!

Daar ben ik dan weer mooi klaar mee, hoewel naar mijn mening gerust gezegd kan worden dat de betreffende oer-persoon een dan wel misschien niet zo’n schrandere, maar toch zeker wel opvallend goedmoedige en vriendelijke gelaatsuitdrukking blijkt te bezitten. Vast een aardige kerel geweest!

Nee, we hebben wel wat van elkaar Krijn en ik !