'Krijnsels'

Al weer maanden geleden boekte ik én een snipperdag én weer eens de unieke fotohut in de Breebaartpolder bij Termunten. Afgelopen dinsdag was het zover en ik had me erg verheugd om in het strijklicht van een heerlijke zonsopkomst  diverse steltlopertjes en andere watervogels voor de lens te krijgen, want alle weersvoorspellers hadden een ochtendstond vol goud in de mond beloofd.

Helaas loopt het weer eens anders, want als ik op het gruwelijk vroege tijdstip van kwart over vier mijn bed uitstap zie ik dat het wat het licht betreft erg tegen valt. Laaghangende wolken en mist!

Ik overwin de sterke aandrang om er eerst maar weer eens in te kruipen en zit in weerwil van het matige zicht en wat mopperige gevoelens toch tegen half zes door de kijkgaten van de hut te loeren.

Op vrij grote afstand staan een Grote Zilverreiger en wat Bergeenden en Kluten zich in het spiegelende water te poetsen en met het diffuse licht levert dat dan toch nog wel een aardig plaatje op.

• 

• 

• 

Dichterbij scharrelen een Kleine Plevier en de enige weken geleden uit het ei gekropen kuikens rond en daarmee heb ik me dan vooral te vermaken, want verder verschijnt er deze ochtend nauwelijks iets  voor de lens.

Omdat op de dijk vlakbij, een door het Groninger Landschap aangebracht kijkscherm is geplaatst waarachter je een blik kunt werpen op een rustende groep zeehonden, besluit ik om een korte tussen-uitstap te maken om daar ook even mijn foto-geluk uit te proberen en gelukkig is er een flink stel van deze prachtige wezens aanwezig, waarvan de meeste voornamelijk als hobbezakken in het slib liggen. Hoewel ik vanuit fotografisch perspectief er graag dichterbij was gekomen om ze wat anders te benaderen, is dat uiteraard niet toegestaan en doe ik het maar met een ‘point en shoot’ –actie van bovenaf..

Wat wél fijn is dat tijdens de terugkeer naar de hut de zon inmiddels is doorgebroken en er eindelijk een mooie, strakblauwe lucht is verschenen. En juist dáár wil ik de boter graag uit braden, want er vliegen af en toe enkele Boerenzwaluwen onder de overkapping om daar wat nestplaatsen te scheppen. Omdat het verder qua watervogels té rustig is, concentreer ik me voor de rest van de tijd volledig op een opname die ik dan gewoon per sé wil maken. Het beeld dat ik in mijn hoofd heb van een van dichtbij invliegend ‘zwaalfke’ tegen een heldere hemel met de dijk als achtergrond.

Iets willen is één, maar het succesvol uitvoeren is twéé…

Tsjonge dat is geen sinecure.  ‘t Zwait stait mie dr van op de kop’

Alles moet meezitten en meewerken. Het benodigde licht voor een sluiterijd van meer dan 1/5000^e seconde, een ingeschatte scherptediepte vanwaar je hoopt dat de vogel komt binnenvliegen binnen een focusmarge van enkele centimeters, een framesnelheid van 20 beeldjes per tel én natuurlijk een fraai inswingende ’Hirundo rustica’. 

Enfin réken maar dat de ratelende camera ontelbare beeldjes met mislukte opnamen liet zien, maar dat weet je van te voren.

Hoe groot is dan de voldoening – en de kinderlijke blijdschap – wanneer eindelijk maar toch alles samenvalt in dat ene ‘moment  supreme’ waarin alles klopt!