Fluitje van een cent…
Mooier wordt het niet!”
Deze gedachte schoot door mijn hoofd toen ik zaterdagochtend een kuiertje achter het huis maakte. Dat sloeg niet zozeer op het huidige weertype want eindelijk, eindelijk, éindelijk mogen we een aantal zonnige, warme dagen tegemoet zien. Nee, dat slaat dan vooral op de huidige, overheerlijke aanblik van beemd en berm. O jongens! Het hééft even geduurd maar superlatieven schieten me weer eens te kort bij het aanschouwen én beluisteren van het ontsproten kruid en de zingende en gonzende wereld rondom mij.

Het is vrijwel windstil en de wereld geurt zwaar van meidoornbloesem wanneer het hortende basjes-concert van de mannelijke groene kikkers wordt voorafgegaan door preludes van Zwartkop, Fitis en Zanglijster.

Vogelfoto’s worden ook meteen stukken mooier wanneer de hoofrolspelers op of tussen die prachtig witte schermbloemen plaats nemen waardoor ik kans krijg om te werken met mijn favoriete combinatie; ‘birds & blooms’…


Of het komt door de overvloedige regenval van de laatste weken weet ik niet maar het Fluitenkruid is uitbundiger dan ooit en soms bijna manshoog gaan bloeien. Het is precies dit kunstig kantwerk dat in combinatie met duizenden pluisbollen zo romantisch aan kan doen. Wanneer het juiste fotomodel zich in deze ambiance neerzet gaat voor mij meteen de vergelijking op met de wufte en vervaagd dromerige ‘mooie-dames-in-de natuur’ portretten van David Hamilton uit de ‘roaring seventies’
Nou ja, maar dan anders…

Nee, met ‘Keesbloumen’ héb ik wat !
Ooit schreef ik eens een nogal melancholisch herinneringsliedje in het ‘Grunnegers’ waarin deze strofe voorkomt:
‘ Dei aine golden zundagmörgen, dou ‘k mit mien grootvoa laip
Het Keesbloum-fluitje dei hai snee oet bonte baarm bie Daip ‘
Want dat dééd je. Op de juiste wijze het mes zetten in een Fluitenkruid-oksel en dan, in weerwil van de in de mond achterblijvende penetrante smaak, zo’n donker ‘ooehh-fluitje’ weten te produceren.

Doen kinderen dat nog? Zijn er nog vaders en opa’s die zoiets vóór doen? Wordt er nog samen in een berm op Zuring gesabbeld? Neergehurkt om honing uit Rode Klaver te zuigen? Worden er nog met toegeknepen wimpers wolkenwagens nagetuurd? Grasstengels gekauwd en languit op de rug gelegen in het pas gemaaide hooi?
Begin ik oud en sentimenteel te worden?

Hallo Krijn. Heel erg bedankt voor je poëtisch verhaal. En ja, ook ik heb iets met “keesbloumen”. Dat fragiele bloemetje dat samen zo’n magisch kunstwerk vormt. Bij de foto met de zwaan waan je je bijna in dromenland.
Gr. Ineke
Prachtige foto’s weer. Ik herken je ‘onder de indruk’…. Ik heb dezelfde ervaring iedere morgen met Moos op de dijk bij Tusschenwegen. Fantastisch!!!!