Hier komt ie..
Oei wat een woei!
Sinds lange tijd zijn we qua weertype weer eens in een zeer onstuimige fase beland, waarin stormwinden en slagregens de dienst uitmaken en dan valt er vanuit fotografisch oogpunt weinig vast te leggen als het gaat om verstilde lente-sfeer en teer ontluikend groen.
Hoewel keiharde windvlagen en jagende wolkenpartijen ons op een bepaalde manier ook kunnen helpen om tijdens een wandeling de kop eens lekker leeg te kunnen krijgen, kom ik in mijn hoofd toch vaak het meest tot rust in meer serene omstandigheden.
Midden in de jachtige wereld van het alsmaar moeten, gewoon maar wat aan scharrelen in het veld of in een park. Beetje mediteren en vooral ook stilstaan en kijkend rondzien..
Je zintuigen van reuk en gehoor op scherp stellen en stil en verwonderd raken over al dat beloftevolle moois waaraan we in onze gehaastheid toch zo vaak achteloos voorbij lopen.
Het klinkt cliché-matig, maar het wérkt…
In vorige blogs toonde ik u in krokussen, mezen en roodborsten in foto-bevroren toestand en omdat ik ze alle drie óók verpakt heb in een dikke minuut aan bewegend beeld laat ik ze hieronder ook nog even in een videoclip figureren. Géén muziek, alleen natuurgeluiden – en plaatjes
Het zijn wel beelden waarvoor je even de tijd moet nemen.
Ben jij dat type dat binnen twee seconden weer iets nieuws moet zien? Dan is dit soort trage dromerigheid voor jou mogelijk een reden om het gauw door te spoelen.
Voor hén die over een wat langere concentratie-curve beschikken hoop ik dat het 70 seconden virtueel vertoeven in de ambiance van een ontluikend bos een heilzaam en opbeurend effect zal hebben.
Enfin..genoeg geschreven en gelezen… hier komt ie!