Haarfst….
Het wonen aan de rand van het dorp met het uitzicht over de landerijen brengt met zich mee dat wij het wisselen van de seizoenen hier extra beleven. Vooral ook omdat we bijna letterlijk met de neus boven op op alle ploeg-, zaai-, en oogstwerkzaamheden zitten.
Een niet aflatend genoegen ook voor kleinzoon Luka, die zoals zoveel jongens in deze leeftijdsfase, hélemaal vol is van alles op het gebied van gemotoriseerd landbouwverkeer. Ditmaal is het niet het virtuele vermaak van de ‘Trekker Ted’-you tube-filmpjes, maar kan hij zijn kleine-jongens-hart in het echt ophalen want afgelopen vrijdag werden eindelijk de bieten van het land gehaald.
De hele dag staat hij met open mond en rode konen voor het raam om de grote rooimachines en opraapwagens hun machtig werk te zien doen. Aan het eind van de dag geven we gehoor aan onze gezamenlijke aandrang en stappen samen het zwaar bemodderde boerenerf op om ons van dichtbij te vergapen aan dat kolossale gebeuren van het lossen van zo’n enorme partij voederbieten.
En dan dat ‘moment supreme’ dat de boer even naar ons zwaait en toetert!!
Gisterochtend waren de velden leeg en zompig achter gelaten.
Het is grijs en windstil en mijn zaterdagmorgen-kuier voltrekt zich in een wat melancholisch aanvoelende sfeer die wordt versterkt door de aanblik van ontbladerde boomkruinen die zich in het roerloze water van het ‘Westerwijtwerder Maar’ weerspiegelen..
In mij wellen spontaan zwaarmoedige, zelfgemaakte dicht-strofen op die – gelukkig voor u – één voor één, ter plekke in schoonheid sterven.
Vanmorgen zag het er meteen weer een stuk opgewekter uit doordat de zon zijn best deed om het gemoed te verlichten en er toch nog even wat moois van te maken.
De felgele, zich her en der nog vastklampende herfstbladeren weerkaatsen in de zachte rondingen van mijn geparkeerde Peugeot en zorgen samen met wat moe-gedwarreld blad en de blauw spiegelende lucht op deze manier voor een vervreemdend effect op het metallic palet van glas en staal.
De geur van het land, het zacht gefilterde licht, de milde temperatuur…ze nodigen allemaal uit om in de middag een heerlijk zonnige herfstwandeling te gaan maken.
Maar tegen de tijd dat we ons daar voor opmaken, valt het hemelwater met bakken naar beneden en is ’t zó donker geworden dat we ons op dit punt maar geen illusies meer maken.
’t is Haarfst !
'Krijnsels' 