'Krijnsels'

Een groot gedeelte van het inmiddels veelal goudgekleurde lover ligt al al weer verlept en verfomfaaid op modderige plekken en rommelhoekjes om daar in stilte te vergaan, maar op sommige plaatsen bieden overmoedige  herfstbladeren nog heupwiegend, uitdagend weerstand aan de wind die zich vandaag nog wat goedig in lijkt te houden omdat ie wel weet dat hij toch binnenkort korte metten  maakt met dat jolig gedoe.

• 

Op het moment dat één van de honderdduizenden hopeloos genomineerden dan toch óók in een dwarrelval te water raakt, hoor je een fluisterzachte tik en is er een nauwelijks waarneembare krinkeling in het donkere oppervlak te zien voordat het zich er berustend bij neerlegt en traag weg zal drijven  naar een ver weg gelegen nergens.

• 

Héél even is er een ogenblik dat er vanuit een kier in het wolkendek licht wordt ontstoken en werpt de laagstaande middagzon haar stralenbundel op een aanvankelijk onooglijk nat en verkleumd groepje , meer ingetogen kornoelje-bladeren dat zich enigszins verdekt heeft opgesteld en zich nu plotseling in warmgouden weelde baadt.

• 

“He, he is dát even lekker. Als we nou eens…. ”

Maar ’t trekt al weer dicht!