Kieken kieken…
Wat is het fijn wanneer er allerlei mensen met je meedenken en zeker de landeigenaren, vriendelijke boeren, die dag in dag uit bezig zijn in het veld of rond hun erf waarop zich zoveel natuurleven afspeelt dat voor de gemiddelde burger onzichtbaar blijft !
Zo werd ik vlak voor onze vakantie getipt dat er bij een boerderij in Wirdum een nest jonge kerkuilen op uitvliegen stond en of ik daar nog fotografische belangstelling voor had.
Zéker wel, maar ja ik stond op het punt van vertrekken en de vliegrijpe uilskuikens zouden echt niet nog een dag of veertien op mijn terugkomst wachten zodat ik die kans helaas voorbij heb moeten laten gaan.
Wat was het dan een verrassing dat ik bij thuiskomst, tijdens een wandeling op het laantje werd aangesproken door buurman-boer Jur Huizinga.
Tijdens het combinen was er een nest Bruine Kiekendieven op zijn graanakker ontdekt en men had daarvoor keurig een klein stukje tarwe laten staan, zodat het nest met de al vrij grote jongen gespaard konden blijven.
Of ik misschien…” Natuurlijk! Graag zelfs! “
Maar dat moet dan wel met beleid gebeuren , want te veel verstoring moet worden voorkomen.
Nadat ik me er van heb vergewist dat de oudervogels uit het zicht waren, ben ik behoedzaam maar de nestplaats gelopen om te kunnen vaststellen dat er twee al vrij grote jongen, waarvan de één al wel een maatje groter was dan de ander, én een dood kuiken in het nest aanwezig waren.
Jammer genoeg is het me ondanks verschillende ‘aanzitten’ niet gelukt de voedering door de oudervogels te kunnen vastleggen. Ze waren opvallend langdurig afwezig en ik zag ze doorgaans alleen maar ergens in de lucht aan de horizon schommelen.
Om toch een intiem soort inkijkje in het nestleven te krijgen, heb ik als een soort ‘spy-cam’ heel voorzichtig een klein cameraatje ter grootte van een lucifersdoosje in de rand van de nestkom geplaatst om daarna weer snel de plaat te poetsen. Het blijft toch altijd een gok of daar iets van gaat lukken. Met name ook omdat de accu het na twee uren opgeeft en je geen idee hebt wat er wel of niet zal worden vastgelegd.
Wanneer ik de volgende dag de action-cam weer ophaal ben ik dan ook niet meteen ál te enthousiast want de talloze beelden die ik bij andere gelegenheden hier op deze manier mee opnam vertoonden vaak alleen maar loze lucht, gras, bladeren of een glimp van een silhouet van het vaag zichtbare hoofdonderwerp.
Maar surprise! Soms zit het mee!
De camera heeft precies op het goede tijdstip zijn werk gedaan en toont ons in twee minuten een huiselijk portretje van een uiterst nieuwsgierig Kiekendiefjong dat plotseling een vreemd grijs-glimmend dingetje in het nest ontdekt en dat dapper happend en snappend gaat onderzoeken. Ondertussen hangt ook een van de oudervogels kort boven het nest ,waardoor we meteen ook zien en horen hoe het jong piepend en vleugel-klapperend daar op reageert. Tot slot richt hij de aandacht weer volop op het cameraatje en mept deze uiteindelijk helemaal ondersteboven zodat de rest van de opgenomen beelden alleen maar meer uit close-ups van stro, gras en modderkluiten bestaat.
Maar deze beelden zijn binnen!
Ik heb besloten om ze meteen ook verder maar met rust te laten en niet meer onnodige stress te veroorzaken, zodat ze verder ongestoord hun laatste dagen als roofvogelkuiken in en rond het graaneilandje kunnen doorbrengen om straks te kunnen uitvliegen om net als hun ouders in die typisch schommelende Kiekendief-vlucht hun eindeloze rondjes ‘muizen en mollen-zoeken’ boven de Groningse graan- en bietenakkers te kunnen maken.
'Krijnsels' 
Hallo Krijn. Weer een knap stukje film. En zeg nou zelf, jij wilt toch ook geen gegluur van een “buur”. Het jong is niet benauwd om jou “buitenshuis” te werken. Leuk om te zien hoe nieuwschierig ze zijn.
Gr. Ineke