Hoera ! Regen ….
Eindelijk valt er vandaag weer eens wat regen en normaal gesproken springt mijn hart daar niet zo van op, maar wat heeft de natuur en de akkerbouw dat water nu broodnodig.
Hoewel het bij lange na niet genoeg is om de echte droogte op te lossen, brengt dit centimetertje hemelwater meteen een uiterst verfrissende sfeer met zich mee.
Omdat het rond het middaguur opdroogt, het kwik nog boven de 20 graden schommelt en de wind wat is gaan liggen wordt het opeens heerlijk zoel.
De snipperdag is vandaag dan mooi meegenomen en geeft me de gelegenheid om weer eens rustig met de camera rond te struinen in de uitbundige groene weelde op en rond het Storkster Pad waar de meidoorns zwaar staan te geuren in hun witte, maar langzaam naar crême-geel verglijdende, bruidstooi.
Dat zijn die typische momenten waarop de vroege zomer ons zomaar een verrassende, melancholische vleug meegeeft alsof je iets te overdadig geparfumeerde grootmoeder ongemerkt, maar vriendelijk als altijd, éven door je haar heeft gestreken..
Het fluitenkruid heeft zijn hoogtijdagen al gehad, maar gooit er nog genoeg flirterig kantwerk tegen aan om de blikken naar zich toe te trekken.
Kneuzen zingen, putters kwetteren..
De Zwartkop verkondigt welluidend, maar doordringend vanuit het diepe struweel dat er maar ééntje hier de baas is en vanuit de heldere, brede boerensloten voegen kikvorsen hun baspartijtjes toe aan het middagconcert . Het klinkt allemaal wat weifelend en af en toe stokken ze zelfs even, alsof ze zich op de moeilijkheidsgraad van de partituur hebben verkeken.
Boven mijn hoofd wordt getwitterd. Huiszwaluwen !
Ook zó blij met die malse regenbuitjes…
Hoog in de lucht draaien en zwenken ze hun onnavolgbare loopings en nemen dan hun gezamenlijke duikvluchten naar de harde grond, waarop zich – eindelijk maar toch – wat poeltjes hebben gevormd, waardoor ze nu zacht geworden klei in hun snebjes kunnen scheppen. Dat onmisbare bouwmateriaal voor hun komvormige woningen.
Tot mijn vreugde ontdek ik een soort voorkeursplasje, waarbij ze steeds weer terugkeren om klei te halen en dan zie ik mijn kans schoon! Op een afstandje maak ik me klein en ga met de camera in de aanslag op mijn bips zitten wachten tot ze terug komen. Het is weer eens een gek gezicht, zo’n vent die wijdbeens en voorovergebogen naast het fietspad is neergestreken en iets doet met een foto-toestel.
Men groet beleefd , maar de wenkbrauwen zijn zonder uitzondering hoog opgetrokken.
Ik heb geen tijd om een zeiltje te halen, mijn zitvlak raakt nat en mijn broek vies en doorweekt.
Maar.. het lukt!
De zwaalfkes komen weer in formatie aanzeilen, storten zich volkomen onbevreesd op de voor hen zo aantrekkelijke bouwspecie en bieden mij de kans om de Panasonic weer eens te laten ratelen met dit soort resultaat…
Daar ben ik dan weer erg blij mee!
'Krijnsels' 
Heel mooi en wat heerlijk dat ze er weer zijn, de zwaalfkes. Ik maakte me al zorgen om de nestjes, die ze niet van droge klei kunnen maken.
Deze regen was erg nuttig.
Knap werk Krijn, het zijn weer mooie foto’s
Wat een prachtige kans om deze acrobaten zo van dichtbij te kunnen zien.