‘ Tou nou even mien jong..! ‘
Met ingang van de ‘wijnmaand’ Oktober is het ook meteen herfst in optima forma!
Alle seizoenen komen op één dag langs en brengen afwisselend striemende hagel- en regenbuien, felle opklaringen en zware windstoten.
Alles in het dierenleven wat fragiel en kwetsbaar is trekt zich terug, graaft zich in of verdwijnt simpelweg al naar gelang aard en soort om op een verlaten plekje ongezien op te gaan in de grote cyclus van leven en dood.
Is het zo’n felle rukwind geweest? Een scherpe braamdoorn? Of was het de happende snavel van een nachtzwaluw waaraan zij in de avondschemer ternauwernood wist te ontkomen? Niemand die het weet, maar feit is dat het gazen kunstwerkje van deze libelle al zodanig ernstig is gehavend, dat ook zij het niet lang meer zal maken.
Ook dát is herfst!
En die andere typische najaarsboden zijn door deze vochtige omstandigheden ook weer in bonte verscheidenheid uit de grond gerezen..
Altijd dankbare onderwerpen voor een natuurfotograaf , die de aardige gewoonte hebben niet schrikkerig weg te vliegen of in de wind hinderlijk heen en weer te bewegen. Ze blijven vriendelijk wachten en stil zitten totdat ik naar mijn smaak de juiste compositie en scherpte-instelling heb gevonden.
Minder coöperatief is het klein herfstblaadje dat ik vind en wil gebruiken om een silhouet-foto van een kleine zwam in tegenlicht te maken. Iedere keer nadat ik ‘m rechtop tegen zo’n geduldig paddenstoeltje heb gezet presteert hij het om precies vóór het moment van afdrukken treiterig op zijn rug te gaan liggen.
Ik hoor mezelf tegen ‘m praten.
“ Tou nou even mien jong, blief nou din évenkes stoan.”
Eindelijk blijkt hij dan toch zijn balans te hebben gevonden en kan ik een paar keer afdrukken om daarna – op het schermpje kijkend – tevreden vast te stellen dat de opname naar mijn zin is geworden.
Als ik mijn stramme gewrichten strek, wil ik me naar hem toe buigen om hem hartelijk bedanken voor de medewerking. Maar hij blijkt zich al weer dóódmoe te hebben neergevlijd tussen zijn generfde soortgenoten.
“ En weet je, die vent blééf maar aan me trekken en sjorren!”
'Krijnsels' 
Wow dat zijn juweeltjes!
Het is allemaal zeer de moeite waard.