“Even stoan blieven…”
Het groepje reeën dat de weilanden rond Ekenstein begraast, lijk altijd rustig en ontspannen hun kruidenmaaltje bij elkaar te scharrelen. Van de op de N360 langsrazende auto’s trekken ze zich hoegenaamd niets aan en ze zijn dan ook regelmatig op goed fotografeerbare afstand te zien. Maar o wee, als je de auto even op de parkeerplaats zet. Meteen zijn de reebruine kijkers alert op je gericht, want een gestopt voertuig kán gevaar betekenen en met een paar hoge sprongen trekken ze zich dan meestal terug in het veilige struweel.
Toch probeer ik zo nu en dan, of ze voor mij een uitzondering willen maken en ik hoor me zelf hardop vragen of ze het deze keer eens niet meteen op een lopen willen zetten als ik de lens uit het raampje schuif. “ Tou even jonges, even stoan blieven groag’
En ze doén het!
Dat is extra leuk omdat er van dichtbij iets interessants te zien is. Iets dat je, wanneer je er in je wagentje langs zoeft, nooit goed kunt waarnemen.
Ze zijn nu namelijk in de overgangsfase, waarin de dikke vaalbruine winterdos langzaam maar zeker gaat plaats maken voor een veel dunnere, bruinrode zomerjas.
Tsjonge, wat is die verharing nu goed te zien en eigenlijk is zo’n met ‘melkboerenhondenhaar’ bedekte huid waarvan de lappen er bij hangen, geen fraai gezicht.
Nee, voor een écht mooie plaat, is het wachten is op een fier en vrij staande reebok waarbij de gloed van de laagstaande avondzon de glimmend gladde, kastanje-kleurige pels bijna vuurrood doet oplichten..
“Din wél even weer staon blieven groag!
'Krijnsels' 
Wat geweldig mooi weer Krijn.
Dank je wel voor het met ons delen.
Groeten, Jitske