De drive ..
Meimaand is vlindermaand!
En gelukkig is die harde doorstaande wind wat geluwd, waardoor ik aan het eind van de middag hoopvol gestemd nog even een stukje ongemaaid grasland bij Ekenstein binnenstap om wat macro-werk te kunnen verrichten. Niet alleen een zekere luwte maar ook diffuus licht is daarvoor eigenlijk een noodzaak en ook daaraan werkt de melkachtige bewolkte hemel deze keer mee. Zo’n bloemenweitje dat nog niet onder de tyrannie van de grasmaaiers van Gemeentewerken heeft geleden is bijna een unicum. Ik begrijp in de verste verte niet waarom die voor het bijen- en vlindervolk o zo nodige stukjes ruigte altijd meteen tot een oersaai plakkaat moeten worden platgemaaid.
Nou ja..nu even niet somberen en goed uitkijken of er zich Oranjetipjes (Anthocharis cardamines) willen melden, want het is er de tijd voor en dan het liefst zo’n prachtig, bijna kitscherig gekleurd mannelijk exemplaar.
En yes !
Ik zie er een paar ronddwarrelen en dan is het een kwestie van een beetje anticiperen bij een paar vrijstaande pinksterbloemen, hun waardplantjes waarop juist deze soort de eitjes afzet.
Na een paar mislukte pogingen, wil er eindelijk eentje heel even blijven stilzitten en als ik dan door de knieën ga om op gelijke ooghoogte te komen, ontstaat er meteen een heerlijk intiem portretje van een van onze prachtigste, extravagant geschilderde vlindersoorten.
Van een heel andere, véél meer ingetogen soort schoonheid, getuigt een van de vanmiddag hier eveneens rondvliegende juweeltjes, het Klein Geaderd Witje (Pieris napi).
Wanneer zij in haar delicate verschijningvorm, met die met zwarte ‘adertjes’ afgetekende perkamenten vleugels op zo’n lila bloemkelkje neerstrijkt en dan óók nog wel even wil blijven poseren ervaar ik gewoon even een kinderlijk soort blijheid. Is het die aanblik? Dat kort moment van je verbonden voelen met het kortstondig leven van zo’n breekbaar schepseltje? Of gewoon de voldoening van een geslaagde natuurfoto, waarvan je op het moment van afdrukken weet, dit is ‘m?
Of juist niet? Of moet de allermooiste foto altijd nog een keer gemaakt worden?
Dat is, denk ik, die alsmaar aanhoudende drive waardoor je steeds maar weer op pad bent..
'Krijnsels' 
ZO mooi deze foto’s weer! Altijd een genot om getrakteerd te worden op deze mooie beelden van jou.
En je bent niet de enige die de mooie bloemenweitjes van vroeger mist.
Ik mis ze ook. Ik woonde als kind in Assen, en achter de grote flats waren velden vol met vergeetmenietjes…. o wat was dat mooi, zo helder blauw tussen het grasgroen, en dan als kindje op je rug er tussen liggen en naar de lucht staren, vliegtuigen zien, en natuurlijk vergeetmenietjes, madeliefjes en paardebloemen plukken. (al werden de flatbewoners daar dan boos om, als je ze plukte hahaha ;-))
Prachtige plaatjes, dank je wel!