Paardenbloemen-geel..
Een sterke Noordwestelijke stroming brengt een harde en erg kille wind mee. Voordeel is wel dat de echte grauwigheid in het weer verdwijnt en er mooie wolkenluchten en felle opklaringen zijn te bewonderen.
Toch nodigt dat weer, juist door dat kleumerige karakter, niet echt uit om naar buiten te gaan, maar goed ingepakt en met de pet op, kan ik het vandaag niet laten.
Gelukkig hoef ik maar een paar stappen te doen, even het hekje door, bruggetje over en ik sta midden in een weids landschap op het Storksterpad dat fietsers en wandelaars de gelegenheid biedt om zich van Loppersum naar Westeremden of andersom te begeven.
En dat is ondanks de harde woei toch wel een genoegen hoor, zeker nu de natuur zich voorbereidt op haar bruidstooi die pas in mei mag worden geshowd.
Dán is het fluitenkruid in volle bloei en worden de bermen in het witte kant gehuld, maar nu al beleven we een Prelude in Geel..
Met name de massaal opgekomen ‘Peerdebloumen’ vormen nu waaiers van uiteen spetterende sterren in het bermgras dat alsmaar hoger opschiet en een fraaie omlijsting vormt van de ingezaaide akkers.
Omdat we ze het liefst met wortel en tak uit onze tuinen en gazonnen rukken, ga ik speciaal voor hen vandaag even op de hurken en breng een ode aan de Taraxacum officinale die in al zijn verschijningsvormen best wel attractief is, althans vanuit fotografisch oogpunt.
Want ook ik schoffel ze – zo gauw er een de kop opsteekt – ijverig de tuin uit.
Maar wat is de april-maand en ons boerenland zonder deze onuitroeibare wereldcomposiet, die de velden zo kenmerkend in Monet-stijl geel weet te spikkelen?
'Krijnsels' 
Mooi krijn.