Herfstmeesjes …
“Waarom blijf je je jaar-in-jaar-uit altijd maar weer met die mezen in de tuin bezig houden, raak je daar nu nooit es op uit gefotografeerd?”
Die, op zich begrijpelijke, vraag werd me laatst door een van mijn – weer eens hoofdschuddend meelevende – gezinsleden gesteld en het antwoord wéten ze eigenlijk al lang.
Het komt er op neer dat ’t net altijd weer éven anders dan anders is.
Toegegeven, een koolmees is een koolmees en een pimpel, een pimpel maar…
De scene is altijd weer verschillend, het spel van licht en schaduw wisselt, de entourage en kleuren variëren én ‘last but not least’ het gedrag en de houding van die kleurrijke tuinbewoners zijn zowel stereotiep als onvoorspelbaar.
Je zou kunnen zeggen dat ’t recept in grote lijn wel bekend is maar dat je nooit weet óf en hóe ’t zal gaan proeven en of je überhaupt iets zal krijgen..
De Herfst zelf is hofleverancier van fijne toegevoegde ingrediënten van verkleurend blad en decoratief bemoste stronkjes, waardoor de toch al attractieve vogel in een smaakvolle omlijsting kan plaats nemen, een beetje voer ligt aanlokkelijk (maar onzichtbaar voor de foto) uitgestald, sluitersnelheid en diafragma zijn ingesteld, kortom alles is gereed voor de klik van de kers op de vogeltaart..
Ware het niet dat regelmatig op zo’n ‘moment suprême’ óf een wolk voor de zon schuift, óf de pakjes-besteller om de hoek komt, óf de buurkat weer even langs komt tijgeren..óf dat de grote ‘druiloor-die-ik-ben’ het camera-geheugenkaartje nog in de PC heeft zitten..
Nou ja…vaak genoeg gaat ’t ook goed, gelukkig en dát smaakt al weer naar méér !
'Krijnsels' 
Gewone meesjes zien er zo prachtig uit.
Ze zijn weer schitterend! 🙂