Dauw…
Op deze eerste dag van de ‘wijnmaand’ flonkeren en schitteren ze ons in de ochtendstond tegemoet; vruchten, bedauwde insecten en late bloemen die verlicht door de nog laagstaande zon mooi staan te wezen. Je moet er alleen vaak wel even voor bukken om ze te ontdekken..
De altijd van groen, via geel naar dieprood verkleurende besjes van het Bitterzoet (Solanum dulcamara) hangen smaakvol gedrapeerd tussen het vochtige groen. Ze kregen hun naam doordat ze kortdurend een bittere smaak afleveren, om even later tóch zoet te worden. Kennelijk heeft iemand dit ooit kunnen navertellen maar ze zijn wel degelijk giftig, dus ik zou het er maar niet op aan laten komen.
In de voornacht heeft een Langpootmug plaats genomen op een moe-gebloeide klaver en zit, zwaar bepareld door ochtenddauw, lijdzaam het moment af te wachten totdat ie is opgedroogd en het luchtruim weer kan kiezen.
Totdat het zover is kan ik ‘m rustig portretteren..
De boterbloemen in de berm zijn inmiddels merendeels uitgebloeid, maar hier en daar steekt nog een laat en kletsnat exemplaar zijn okergeel hoedje omhoog. Ook hier maak ik met genoegen gebruik van het tegenlicht, waarbij de minieme vochtdruppels , de delicate bloemvorm én de zonreflecties een aangenaam miniatuur opleveren.
'Krijnsels' 