Klaproos …
De Nederlandse naam ‘klaproos’ komt van het klappend geluid dat de bloemblaadjes maken wanneer je ze (omgevouwen) tussen de handen legt en er op slaat. Persoonlijk heb ik dat nog nooit iemand zien of horen doen en ik begin er zelf ook maar niet aan.
Het is een Papaver-achtige en dat woord zou weer zijn afgeleid van het Keltische ‘ papapap’.
Nee niet de kinderpapa, maar pap of brij en van ‘verum’ ( = waar), m.a.w. ware pap.
Het sap van deze plantensap werd namelijk in de pap gedaan om kleine, huilende kinderen rustig te maken. Zo weet u dat ook weer…
Laten we het er maar niet op wagen en er vooral naar kijken, want ze zijn momenteel weer volop te bewonderen in bermen, korenranden en op braakliggende akkers.
Ze zijn misschien wel een goedmakertje voor het nu snel verdwijnend fluitenkruid en ik wordt er altijd vrolijk van als ik ze rood-vlammend zie oplichten in het zachte groen waar ze heupwiegend in de wind om onze aandacht vragen.
En hoe je ze ook fotografeert…van boven , van onderen, bespét door de regen, met de zon er vol op of juist van achteren er doorheen schijnend …ze zijn altijd fotogeniek!
'Krijnsels' 