Dag Tiemen..
Gemengde gevoelens in deze dagen..
Zoals wij die allemaal wel kennen wanneer honderden redenen voor dankbaarheid zich mengen met allerlei waarom-waartoe-vragen. Als die zich maar aan je opdringen en in willen haken in je vaste overtuiging van zin en bestemming.
Bij het heengaan van Tiemen, een oude vriend die we al jaren kwijt waren terwijl hij er nog was. Door een verregaande vorm van Alzheimer was al heel lang geen echt contact meer mogelijk .
Trouw bezocht, geliefd en verzorgd door zijn dappere vrouw leefde hij in het verpleeghuis in dat door mensen onbereikbare en peilloze vacuüm en was hij zich – voor zover wij dat kunnen inschatten – volkomen onbewust van elke prikkel van buitenaf.
Is dat wreed? Was dat zinloos? Zonder enige betekenis? Wat zijn menselijke maatstaven?
Hoe dan ook. De dankbaarheid overheerst. Voor wie hij was! En .. dat hij eindelijk naar Huis mocht gaan!
In mijn dichtblog ‘kRIJMsels’ heb ik een gedichtje geplaatst dat iets van deze gevoelens vertolkt. ( http://www.krijmsels.blogspot.com)
'Krijnsels' 