Beetje doorbladeren …
Vanmiddag geef – na preekvoorbereiding en tuinwerk – nog even uitvoering aan het idee om weer eens een poosje op Ekenstein rond te struinen.
Wat houd ik er van om zonder omlijnd doel door dit nog in herfsttinten gehulde park te zwerven..
Gewoon een beetje aanrommelen met de camera en maar zien wat de natuur mij oplevert aan bezienswaardigheden.
Heerlijk het hoofd leeg maken en mijmeren op een bruggetje boven de verstilde vijvers waarin de bomen zich in hun ongekroonde staat staan te spiegelen..
Heel even is er een sterke rimpeling in ronde symmetrische bogen, veroorzaakt door het verenpoetsen van een koet, waardoor de als in houtskool geëtste takken heel even grotesk vervormen..
Ik zie zo’n vervreemdende plaat dan opeens ontstaan en moet dan nog heel snel zijn met de camera-instellingen om dat kortlevende, surrealistische schilderij vast te kunnen leggen..
Daarna keert de rust terug op het wateroppervlak en dat dat levert weer ‘Monet’ achtige, verstilde beelden op van talloze drijfblaadjes die in grote getale als goudgekleurd strooigoed langzaam maar zeker onder mij door trekken…
Heel anders is dan het beeld van één zo’n geïsoleerde flyer, waarop ik even later inzoom. Ik wacht bewust totdat het precies op die plek in het blauw komt drijven waar het dan omlijst wordt door een paar luchtbelletjes..
Zo, genoeg geweest, tevreden en uitgemijmerd stap ik de parkeerplaats op waar ik tot mijn verrassing moet constateren dat iemand weer eens een bon heeft uitgeschreven en achter de ruitenwisser heeft bevestigd…
'Krijnsels' 