Eindelijk! …
Eindelijk, éindelijk zien wij Noorderlingen ook weer eens het licht.
Heel Nederland mocht zich gisteren al verheugen in een zonovergoten zaterdag, maar wij waren hier toch nog een dagje de sigaar vanwege hardnekkige bewolking en een nog best wel frisse wind.
Maar vandaag maakt alles goed met zomerse temperaturen en een wolkenloze hemel die ons aanzetten tot een heerlijke fietstocht in de namiddag door het Marenlandschap die ons via Westeremden, Huizinge, Kantens, Eppenhuizen en Garsthuizen weer terug leidde naar Loppersum.
Tegen zes uur in de avond sta ik weer in de tuin, nét op tijd om het strijklicht van de gouden Oktoberzon héél langzaam langs de stammen en struiken naar de grond te zien kruipen.
Fantástisch zijn de herfstkleur-effecten, wanneer de gefilterde stralen het bladerdek in vuur en vlam lijkt te zetten..
In elkaar overvloeiende oker- en groentinten, smeuïg gemêleerd met variaties van crême en beige waar het avondlicht uitbundig doorheen dartelt en flonkert..
Ik knip er maar wat op los,inkaderend, uitzoomend, alsmaar spelend met diafragma en sluitertijd..
Op paddenstoelenhoogte vind ik in het pas gekorte gras nog een late madelief, waartegen een moegewaaid blaadje even rust heeft gevonden. Het stel vráágt om een foto vind ik..
Zo, zoekend en verwonderend rondkijkend en tegelijk registrerend, verstrijkt de tijd veel sneller dan ik in de gaten heb. De schaduwen zijn langer geworden, de zon is zo meteen achter de kim verdwenen en de korte tijd voor het allermooiste fotolicht is al weer verstreken.
De avond valt, maar draagt de belofte van een gouden ochtendstond al weer in zich!
Een ode aan de Schepper!