Zanglijster…
Een zanglijsterpaar heeft aan de andere kant van de tuin-schutting hun nest met jongen geplaatst, maar gebruikt als voedsel-zoekplek vooral mijn gazon.
Nou ja ‘gazon’..
Het is het stuk met mos vergroeide gras dat ik twee-wekelijks pleeg kort te houden om daarop met de kleinjongens het balletje hoog te houden en hen voor de zoveelste keer te laten zien hoe opa vroeger met verbluffend gemak de tegenstander te kijk wist te zetten.
Na afloop staan de doeltjes er nog een poosje verlaten bij, want van opruimen hebben de boys nog niet veel kaas gegeten en dan zie ik mevrouw ( of meneer, want bij zanglijsters is het sexe-verschil voor ons niet te zien) al een poosje argwanend ‘kwuk-kwuk’-geluidjes makend in de boom zitten, waarin zij al die tijd heeft gewacht totdat we dan eens eindelijk zover waren om het veld weer vrij te geven voor haar voedselzoek-acties.
Pas als ik de fel-oranje goaltjes heb weggehaald, acht ze de kust veilig een strijkt neer in het gras, waar ze met schuin geheven hoofd en spietsende bewegingen feilloos de een na de andere pier uit de grond trekt.
Ze gaat maar door, terwijl ze eigenlijk haar snavel al tot bersten toe heeft gevuld..
Zo geconcentreerd is ze bezig, dat ik inmiddels dichtbij ben geslopen om ‘r languit liggend op ooghoogte te kunnen portretteren.
Ik mág dan wel een foto nemen, maar ze houdt mij met een schuin oog, vanwege de enorme bos wurmen die haar gezichtsveld ontnemen, scherp in de gaten..
Je weet maar nooit wat die vent verder nog wil….
'Krijnsels' 