Watersalamanders…
Ja, je moet er wat voor over hebben…
Vandaag ben ik – speciaal voor alle ‘Pronkjewailtje-volgers’ – in mijn duikerspak gestapt en met de onderwatercamera eens diep ondergedoken in een troebel boerenslootje…
Niet dus..
Om de jaarlijks terugkerende en vrij zware voorjaarsklus van het schoonmaken van de vijver enigszins te veraangenamen had ik van te voren al een soort tijdelijk aquariumpje geprepareerd.
Het is gewoon een glazen bak gevuld met vijverwater en wat drijfplantjes en omdat er meestal wel enkele salamandertjes uit de vijverprut te voorschijn komen, een leuke kans om deze prachtige waterdiertjes eens van dichtbij te bekijken én fotograferen.
Heel voorzichtig plaats ik een mannetje en een vrouwtje van de Kleine Watersalamander (Lissotriton vulgaris) in de waterbak en gun ze rustig de tijd om even van de schrik te bekomen.
Met name het mannetje ziet er in de paringstijd indrukwekkend uit met vlammende borstkleuren en –stippen en een draakachtig aandoende, gekamde staart…
Het vrouwtje is, zoals zo vaak in de natuur, een stuk meer ingehouden qua kleur en vormgeving, maar ook zij is een fraai gestroomlijnde verschijning..
Op onderstaande foto lijkt het mannetje ontspannen met het rechterpootje naar ons te zwaaien, maar ik krijg toch de indruk dat ze zich niet echt op hun gemak voelen in zo’n glazen waterbak met op een kleine meter afstand zo’n vent die er alsmaar omheen loopt te loeren en te knippen…
Om die reden grabbel ik ze na de foto-sessie voorzichtig weer op en breng ze met gesloten handen weer terug in de inmiddels voor hen weer helemaal óp-en-tóp zijnde vijverwereld.
'Krijnsels' 