Ochtend bij het meer…
Door een zekere aandrang gewekt, sta ik vanmorgen om een uur of zes op en nadat het ongemak op natuurlijke wijze is weg -geëbd, zie ik hoe zich buiten alles gereed maakt om er een prachtige zonsopgang van te maken.
Deze keer geef ik eens niet toe aan die vaak té sterk gebleken aanvechting om toch maar weer in mijn warme holletje te kruipen en dat wordt rijkelijk beloond hoor.
Want wat bieden de velden rondom Garrelsweer op dat vroege uur een heerlijke aanblik
Het gebeurt niet vaak dat ik aan mijn rechterhand nog de volle maan kan zien staan, terwijl ter linkerzijde, zijn even ronde tegenhanger majestueus op komt…
In het eerste geval is het de Kloosterpoldermolen die mede beeldbepalend is en in de tweede situatie is het de Meervogel die haar wieken in een rose gloed ten hemel strekt..
Het Hoeksmeer ligt er nu zó verheven en roerloos bij..
Boven mijn hoofd cirkelen kluten in de lucht, die hun melancholische roepjes laten klinken en achter me schettert een rietzanger..
Vóór mij ligt een glanzende spiegel van goud waarin nog onzichtbare watervogels hun aanwezigheid verraden door zachte, maar kenmerkende piepjes en kwaakjes..
Héél, héél langzaam lost de dichte mist op in rafelige nevelslierten..
Contouren worden scherper, lijnen weer herkenbaar.
Nu, wordt dezelfde molen die een half uur geleden nog in brand leek te staan door de fel-oranje belichting, langzaam maar zeker als in een waterverfschilderij uitgepenseeld..
Nóg even later, is het bijna kraakhelder geworden en weerkaatsen bomen en landhekken zich weer in volmaakte symmetrie in het vrijwel rimpelloze water.
Maar doordat we nu weer alles kunnen waarnemen, staan meteen óók al die verkeers- en aanwijzingsborden daar weer zo landschap-ontsierend in de weg..
Hoe liefelijk, onaangetast moet het landschap zo’n honderd jaar geleden er toch bij hebben gelegen..
Daar past dat mooie lied bij , De zon komt op maakt de morgen wakker. De dag begint met een lied voor U.
Hele mooie plaatjes .Boeiende foto,s van de schepping .
En zo komt alles samen.