Sdipverkoude…
Terwijl de natuur én het weer in de afgelopen dagen alles in het werk stelt om ons naar buiten te lokken moet ik vanachter dubbelglas lijdzaam en snotterend toezien hoe er zich steeds meer moois aan ons opdringt, zonder dat ik me er fotografisch op kan werpen
Maar ’t zit niet dieper.. of juist té diep, nét hoe je ’t bekijkt.
Rochelende longen, koorts-vlagen, hoofdpijnscheuten en hoestbuien houden me gedeisd en doen me weer eens beseffen dat griep echt wel iets anders is dan een verkoudheidje.
En ik kan het ook niet wat veraangenamen en me er even lekker aanstellerig aan over te geven door een beroep op ‘prive-thuiszorg’ te doen, want Janneke heeft het net zo, of nog erger, te pakken.
Dus berust ik er maar in …
'Krijnsels' 
Leuk bedacht, dat gedichtje met de snip. En beterschap gewenst.
Dus zit er niets anders op dan uitzieken.
Van harte beterschap voor jullie beiden.
Het moois daar buiten moet maar even wachten.
Van harte beterschap voor jullie beiden.