IJzel….
Hoewel ik stiekum op een enkel centimetertje decoratieve sneeuw had gehoopt, zag het weerbeeld er bij ’t opstaan een stuk minder fraai uit. Harde wind, ijsregen en een dikke laag ijzel op de wegen, zodat het KNMI code ‘oranje’ uit de kast haalde voor het Noordoosten.
Dat werd dus thuisblijven vanochtend, niet naar de samenkomst en een beetje uit het raam kijken.
Nou viel dat laatste ook weer niet mee, want op enkele vensters was een centimeter dik soort extra matglas aangebracht, hetgeen Janneke een beetje deed denken aan de 60-er jaren voordeur-ruit van haar ouderlijk huis ..
Maar ik krijg associaties met herinneringen uit maart 1987, toen we hier een soort echte ‘ijzelramp’ hadden, met afknappende bomen en hoogspanningsmasten..
Nou zó erg is ’t nu ook weer niet en omdat het eindelijk buiten weer eens winters aanvoelt, loop ik toch even een rondje om het huis, wat overigens, om staande te blijven, nog een hele toer blijkt te zijn.
Maar ik zoek foto-motieven! Want da’s dan toch weer het leuke van ijzel..
Ondanks ongemak en verkeers-onveiligheid levert het vaak ook weer mooie beelden op van in gestold glas gegoten ‘pronkjewailtjes’…
Als ik de foto-serie heb afgesloten ben ik ook zelf zó vernikkeld door de ijzige combinatie van doordringende wind en lage gevoelstemperaturen dat ik eerst tien minuten lang mijn handen hardhandig tegen de schouders moet slaan om weer een beetje gevoel in de vingers te krijgen..
Vroeger, wanneer grote, dik ingepakte mannen zich op het ijs zo keihard warm stonden te slaan, stond ik als jongetje altijd geïmponeerd en een beetje ontsteld naar zo’n zelfkastijding te kijken…
wat een prachtig natuurverschijnsel
Mooi Krijn