Reflecties …
Voor mijn werk was ik de afgelopen dagen in Amsterdam en Antwerpen en heb uiteraard ook de gelegenheid te baat genomen me daar te vergapen aan de wereldberoemde stedelijke architectuur aldaar en me te verbazen over het gekrioel van mensen van zó uiteenlopende komaf.
Op een of andere manier blijf ik me in zulke gonzende wereldsteden toch altijd een soort ‘provinciaaltje’ voelen en ik ben altijd weer blij om de weldadige rust en weidsheid van het Ommeland te ervaren wanneer ik weer op eigen bodem ben.
Omdat de zon kortstondig doorbreekt en het licht prachtig is, snipper ik aan het eind van de middag een paar uurtjes en rijd via het Hoeksmeer richting Ekenstein om daar nog wat te reflecteren.
Dat klinkt nogal zwaar, maar het komt neer op lekker rondscharrelen, fotootje maken en een beetje mijmeren..
Onderweg zie ik hoe een Buizerd voor mij uit zeilt en in de verte plaats neemt op een hek.
Zo’n letterlijke buitenkans laat ik niet lopen en ik heb geluk dat de laagstaande zon hem ’n beetje parten speelt, waardoor ik de gelegenheid krijg om relatief dichtbij te stoppen en een plaat te schieten waarop de warme herfstkleuren fijn uit komen.
Op Ekenstein aangekomen valt het me op, hoe snel het licht alweer afneemt. Ook hier wordt gereflecteerd maar dan weer héél anders..
Ik speel met diafragma en belichting en fotografeer tussen stammen en takken door recht tegen de snel wegzakkende zon in..
Ik ga helemaal op in dat mysterieuze spel van kleuren, lijnen en vormen en knip mijn plaatjes aan de lopende band, ondertussen steeds weer nieuwe uitsnedes en standpunten kiezend..
Tótdat de kim de zon opslokt en blad en boom nog slechts als donkere silhouetten afsteken tegen de koperen najaars-lucht.
‘ Nou moar weer op hoes an’
'Krijnsels' 