Van ‘zwaalfkes’ en klei …
Ik zag vanmiddag enkele zwaluwen ( ‘zwaalfkes’) een korte pauze nemen op een afrasteringsdraad om even bij te komen van die talloze, onnavolgbare ‘loopings’ die ze maken om zich te voeden met rondvliegende insecten.
Héél even zitten, al kwetterend snel de veren poetsen en..wég zijn ze weer. Het is een karakteristieke scene, die we allemaal wel kennen.
Tijd voor een foto was er niet, maar ik moest onwillekeurig denken aan een stilleven wat bij mij in een van de vensterbanken staat.
Jaren geleden kneedde en vormde ik uit een speciaal soort boetseerklei een drietal poetsende en rustende boerenzwaluwen. Ik schilderde ze zo goed en kwaad als ’t ging in hun natuurlijke kleuren, zocht er een kort paaltje bij, een stukje verroest en verbogen ijzerdraad en pinde daar mijn maaksels op. Een stukje mos op een soort sier-plateautje en..klaar was Kees.
Maar op één of andere manier vond ik mijn verfwerk niet natuurgetrouw genoeg en een paar maanden later heb ik ze met behulp van een spuitbus in een matzwarte uitvoering gespoten.
Plotseling was het een sculptuur van silhouetten geworden, iets dat mij eigenlijk veel meer aansprak.
Het boetseren van zoiets is alleen mogelijk met een speciaal soort decoratie-klei dat heel licht is en extreem goed kneedbaar tot in de fijnste details. Het is een prachtige hobby, waar ik al jaren geen tijd meer in heb kunnen steken, maar als ik er zo eens weer naar kijk gaan mij handen wél weer jeuken..
Wie weet …in de vakantie?
'Krijnsels' 
Goed plan! Maak maar eens een zeemeeuw! 😉