Natuurbeleving …
Vorige week heb ik op een avond weer eens een paar uurtjes aan een plas doorgebracht. Liggend in het slik achter een zelfgemaakt rieten schermpje in een soort Kabouter Plop-uitrusting ( een enorme gummi waadbroek) ervaar ik dit als een van de ultiemste natuurbelevenissen.
Voor me staan groepen waadvogels van allerlei soort, te badderen en te poetsen. Ruiende eenden en ranke snippen scharrelen op enkele meters voorbij door de prut. Overal piept en fluit het, allemaal een eigen stemgeluid. Boven mijn hoofd zweeft een bruine kiekendief, waardoor alles wat wieken heeft kortstondig en luidruchtig op de vleugels gaat om snel daarop weer in te vallen. De rust keert terug en het trippelen, waden en baden krijgt zijn vervolg. Alles is Natuur! De geur van het water, het spel van reflecterend zonlicht en wolkenschaduwen, de ruisende roestbruine rietpluimen boven mijn hoofd, maar óók de talloze muggen die me geniepig belagen.
Ik schiet het éne plaatje na het andere, dan weer die vogelsoort, dan weer de andere en ik laat een aantal van hen hier maar eens de revue passeren.
Allereerst zijn er die prachtig getekende Watersnippen;
Wat ik hoop, gebeurt…Er gaat zich eentje uitgebreid toiletteren, pal voor de camera.
Het merendeel van de Kieviten die zich hier hebben verzameld bestaat uit eerstejaars vogels. Goed te zien aan de nog niet volgroeide kuif. Wel zijn de metallic-vleugelkleuren al helemaal aanwezig.
Een Tureluur komt steeds dichterbij. Gehaast stappend door de sliklaag. Alsmaar pikkend en happend naar dat microscopisch kleine spul onder zich, waarmee ze zich ‘opvetten’, zoals dat in vogelaarskringen wordt genoemd. Prachtig tekenen de rode, beslijkte poten zich af tegen het spiegelend, rimpelloze water.
Vlak voor me wordt ook gesmikkeld en geslobberd. Je hóórt ze smakken..
Het zijn ruiende Wintertalingen, prachtige kleine eenden die – vanwege die rui- nu niet op hun allermooist zijn maar toch ….
Heel in de verte zie ik tussen de zwemmende meeuwen een vogeltje dat door zijn typische manier van zigzaggend foerageren direct mijn aandacht trekt. Het is een Grauwe Franjepoot, een dwaalgast die je maar zelden tegenkomt en dit is dus een geweldige buitenkans om die eens vast te leggen. Eigenlijk is ie wat te ver weg, daarom is de foto wat door mij uitgesneden, zodat hij toch in al zijn ranke schoonheid goed te bewonderen is.
Tot slot toon ik een plaat van een Kemphaan-vrouw. In de laagstaande avondzon komt ook zij nog even langs waden om háár bevallige lijn te tonen. Ze is weer van een heel andere schoonheid met haar isabel-kleurig verenpak en bruin-grijze stelten.
Langzaam verkleurt de sfeer. Het licht neemt af, een enorme spreeuwenzwerm verduistert het zwerk nog eens extra. Het zoevend geluid van die razendsnel wenkende en kerende vogelmassa doet sterk denken aan een plotselinge windvlaag.
Ik stap op. Stijf van het urenlang in gebukte houding te hebben doorgebracht, maar voldaan en met een tas vol herinneringen, waarvan ik er hier even een paar met u heb gedeeld.
'Krijnsels' 
Wat een prachtige foto’s. Bedankt ik heb genoten.
Prachtig mooie plaatsjes van nog mooiere vogels.
Heel in de verte zie ( ik ) tussen de enz.
Bedankt voor het delen Krijn.