Merelsnorren…
Het maken van een echt vogelportret, zeg maar een ‘buste’ van een van onze gevederde tuinvrienden, vind ik altijd een leuk werkje.
Een van de meest voor de hand liggende voorwaarden is dat de vogel fijn dichtbij moet zitten en daarnaast dat hij zich ook een beetje koest houdt, want juist dán komt het er op aan dat elk detail van oog tot snavel haarscherp wordt afgebeeld.
In de loop van de tijd heb ik wel een aantal geslaagde portretjes gemaakt en dan worden ook meteen details zichtbaar waaraan je niet zo gauw denkt.
Neem nou zo’n alledaagse Merel, zoals we die allemaal zo vaak zien rondscharrelen.
Een beetje wroetend tussen de bladeren in de tuin..
Opeens zie je de prachtig gekleurde omranding van de ogen van het mannetje en dat zo’n vogel ook ook nog eens zeer markante snorharen blijkt te hebben..
Ik heb even geprobeerd om er achter te komen wat de functie van die snavelhaartjes is, maar daar ben ik voorlopig nog niet achter..