Spinteressant ….
Vandaag was ’t zover….
Janneke was met ragebol en een sopje buiten in de weer om rag, webben en spinnen er weer eens flink van langs te geven .
Of ik óók even de handen mee uit de mouwen wilde steken en zo goed wilde zijn om het vijverterras met een ‘kopstubber’ spinsel-vrij te maken.
Tuurlek! Want de vijver en omgeving is – zeg maar- een beetje mijn afdeling…
En daarom voelde ik mij ook geheel gerechtigd om enige clementie te betonen aan het verbazingwekkende staaltje vlechtwerk van een kruisspin, die al wekenlang een soort van trampoline-achtig web boven het wateroppervlak heeft geproduceerd. Minstens anderhalve meter in omtrek, kunstig verknoopt of geplakt aan een paar rietstengels..zoiets verniel je toch niet?
Hoe doen die beestjes dat toch?
Hoe overbrugt een spin zo’n grote afstand voor het maken van een web? Ze laat een dun kleverig draad met de wind meevoeren. Als die draad ergens aan blijft plakken loopt zij voorzichtig over de draad naar de andere kant ondertussen die zelfde draad versterkend met meer draad. Dit proces wordt herhaald tot het stevig genoeg is. Daarna hangt de spin een losse draad in het web en maakt er een Y-vorm van. Deze draad kleeft niet, anders zou ze er zelf aan blijven plakken. Dit zijn de eerste drie radialen van het web. Nu is het raamwerk klaar om de overige spaken te construeren. De spaken worden zover uit elkaar gezet dat de spin de afstand nog net kan overbruggen. Daarna wordt uiteindelijk een draadwerk met kleverige druppeltjes gesponnen. Klaar voor gebruik!
Een spinnenweb is een wonder van vernuft en ook qua sterkte is het onvergelijkbaar!
Spinnenzijde is (op de tanden van de zeeslak na) het sterkste biologische materiaal ter wereld. Spinnenzijde is verhoudingsgewijs net zo sterk als gelegeerd staal. Spindraad is een buitengewoon materiaal dat zijn eigenschappen nog niet volledig heeft aan ons heeft prijs gegeven. Wist u dat een spindraad met een dikte van 3 cm een op volle snelheid vliegende Boeing-747 zou kunnen stoppen?
Zo…daar sta je dan met je mond vol tanden, als nietig mensje dat denkt te weten hoe ’t allemaal in elkaar zit in deze wereld…
Terwijl ik dit overpeins, borstel ik – het trampolineweb mag blijven – er toch maar op los in kieren en naden en verwoest verder systematisch het een na ’t andere ragfijn geweven kunstwerk..
Om het een beetje goed te maken, toon ik even zo’n achtpotig wonder in een mooie pose ergens in een ver en veilig weiland, zonder ragebollen en ‘kopstubbers’
'Krijnsels' 